Drs. Henk Vrins over het Olaf Schuiling Fonds

In gesprek met initiatiefnemer alumnus drs. Henk Vrins

Het initiatief voor het instellen van het Olaf Schuiling Fonds komt van drs. Henk Vrins. Hij studeerde in de jaren zestig scheikunde aan de Universiteit Utrecht, waarna hij carrière maakte bij Koninklijke Hoogovens (later Corus, nu Tata Steel). Vijf vragen over zijn studententijd aan de Universiteit Utrecht en zijn motivatie om decennia later dit fonds in te stellen.

Het Olaf Schuiling Fonds ondersteunt onderzoek op het gebied van geochemie. Vanwaar de keuze voor dit specifieke vakgebied?

Mijn kandidaatsexamen chemie omvatte onder andere al het vak mineralogie. Het hoofdvak voor mijn doctoraalexamen was theoretische chemie, maar daarnaast koos ik met opzet het down-to-earth bijvak van geochemie, dat in die tijd geleid werd door Olaf Schuiling.

Dat laatste leverde me na mijn afstuderen een aanbod op van het toenmalige KNHS voor een rol in een exploratieproject in de tropen, waarvoor ik een inmiddels gestart promotieonderzoek in de thermodynamica enkele jaren zou moeten onderbreken.

Doordat Hoogovens echter een succesvolle exploratie wilde laten volgen door exploitatie van het gevonden erts, heb ik de promotie nooit afgemaakt en is de geochemie uiteindelijk bepalend geworden voor mijn verdere carrière.

En Olaf Schuiling dus ook?

Zeer zeker. Hij was het die mijn interesse heeft gewekt voor de geochemie en me de eerste stappen heeft leren zetten in dat destijds nieuwe vakgebied. Ik ben ook na mijn studietijd met hem in contact gebleven, onder andere over zijn ideeën met betrekking tot geo-engineering en zijn publicaties dienaangaande.

Het instellen van het fonds op zijn naam was voor mij een ideale manier om wat voor de universiteit terug te doen.

U heeft er bij het instellen van het fonds voor gekozen om alleen fundamenteel onderzoek te ondersteunen. Waarom juist fundamenteel onderzoek en niet ook toepassingsgericht onderzoek?

Toepassingsgericht onderzoek hoort mijns inziens op een wetenschappelijke universiteit als die van Utrecht minder thuis. Daar hebben we in Nederland technische universiteiten voor. Daar komt bij dat dergelijk onderzoek doorgaans toch al gemakkelijker sponsoren aantrekt. Ook de overheid is geneigd om vooral onderzoek te bevorderen dat gericht is op het ‘oplossen van maatschappelijke vraagstukken’. Een wetenschappelijke universiteit is er echter vooral op gericht om door middel van fundamenteel onderzoek en onderwijs kennis en inzicht te ontwikkelen, ongeacht de toepasbaarheid.

Een wetenschappelijke universiteit is er vooral op gericht om door middel van fundamenteel onderzoek kennis en inzicht te ontwikkelen, ongeacht de toepasbaarheid.

Waar is het extra geld dat het fonds biedt voor nodig?

De Utrechtse universiteit heeft inmiddels een sterke en ook internationaal vermaarde geochemieafdeling, met een groeiend aantal studenten. De stroom onderzoeksvoorstellen is dan ook groter dan waarin het reguliere budget kan voorzien, waardoor zelfs kwalitatief uitstekende projecten de boot kunnen missen. Zo dreigen bijvoorbeeld onderzoeken waarvoor zeer geavanceerde maar ook erg dure apparatuur moet worden gebruikt vaak om financiële redenen af te vallen. Studenten kunnen dan bij het fonds een verzoek indienen om een bijdrage in de kosten. Dat komt de kwaliteit van het onderzoek zeer ten goede.

Wat is uw rol in het fonds nu?

Als lid van de bestedingsadviescommissie kijk ik vooral of een voorstel beantwoordt aan de doelstelling van het fonds. Ik moet zeggen dat ik tot nu toe aangenaam verrast ben door de kwaliteit en wetenschappelijke relevantie van het onderzoek waarmee de huidige geochemie studenten zich bezig houden. Ik zou alle andere alumni uit het vakgebied willen uitnodigen om mede bij te dragen aan het Olaf Schuiling Fonds. Aan waardevolle onderzoeksprojecten is beslist geen gebrek!