The Rise and Fall of the People’s Parties

In The Rise and Fall of the People’s Parties: A History of Democracy in Western Europe since 1918 (open access) presenteert universitair hoofddocent Politieke geschiedenis Pepijn Corduwener een synthetische geschiedenis van de democratie in West-Europa sinds 1918. Hij verbindt de geschiedenis met hedendaagse ontwikkelingen, geeft historische context aan de huidige crisis van de democratie en biedt een transnationale studie van de democratie, die de traditionele grenzen tussen partijfamilies (links en rechts) en nationale grenzen overstijgt.

Democratie in crisis

In heel Europa maken mensen zich grote zorgen over de staat van de democratie. In The Rise and Fall of the People's Parties wordt de aandacht verlegd van de voortdurend wisselende populistische politici die de krantenkoppen beheersen naar de centrumlinkse en centrumrechtse volkspartijen die de afgelopen decennia de democratische orde steunden, maar nu sterk in verval zijn. Waarom draagt de crisis van deze partijen zo sterk bij aan de huidige crisis van de democratie? En waarom waren deze partijen zo belangrijk voor de stabilisatie en legitimatie van de democratie in de vorige eeuw?

The Rise and Fall of the People's Parties onthult de opvallende parallellen tussen de geschiedenis van de democratie en de geschiedenis van de volkspartijen sinds 1918.

Originele en actuele studie

Het eerste deel van het boek laat zien hoe het onvermogen om traditionele arbeiders- en confessionele massapartijen om te vormen tot volkspartijen een cruciale rol speelde in de ineenstorting van de democratie in de jaren 1920 en 1930. Het onderzoekt ook de aantrekkingskracht van het ideaal van de volkspartij, gericht op gematigdheid, compromis en openheid voor baanbrekende politici in het midden van de eeuw. 

Het tweede deel van het boek schetst vervolgens de praktische toepassing en doorbraak van dit ideaal in de decennia na de Tweede Wereldoorlog en laat zien hoe dit heeft bijgedragen aan de stabilisatie en legitimatie van de democratie in de naoorlogse decennia.

In het laatste deel van het boek gaat Corduwener in op de geleidelijke neergang van de volkspartijen sinds het midden van de jaren zeventig. Hij onderzoekt hoe hun onvermogen om volatiele en gepolariseerde samenlevingen te vertegenwoordigen tot uiting kwam in hun streven om ‘open’ en ‘flexibele’ partijen te worden die zich voornamelijk richtten op het bieden van overheidsefficiëntie – en hoe dit zich uiteindelijk tegen hen keerde door hun leden en kiezers van zich te vervreemden.

Hiermee biedt Corduwener een originele en actuele studie van de democratie in de twintigste eeuw die traditionele partijgroeperingen, scheidslijnen tussen tijdperken en nationale grenzen overstijgt. Het boek is belangrijk voor alle historici van de Europese democratie, maar ook voor journalisten, beleidsmakers en mensen uit de praktijk die geïnteresseerd zijn in de huidige staat van de democratie in en buiten de regio.