Interdisciplinariteit: een recept voor nieuwsgierigheid

Wat hebben koken en de academische wereld gemeen? In deze blog van de Utrecht Young Academy vertelt dr. Karin Jongsma, universitair docent Bioethiek, hoe het verkennen van interdisciplinair onderzoek wellicht het leren van nieuwe ‘recepten’ vereist. 

“Net als bij koken is veel van wat we doen in de academische wereld grotendeels afhankelijk van voorbereiding, ervoor zorgen dat je de juiste hoeveelheid en mix van ingrediënten hebt, het volgen van de juiste methoden, het lange wachten tussen bijna klaar en helemaal af, en de blijdschap is groter wanneer het gedeeld wordt met een fijn gezelschap. Monodisciplinair werken betekent, wanneer deze analogie gevolgd wordt, dat je gespecialiseerd bent in de gerechten van een specifieke regio of traditie. Door het herhaaldelijk volgen van de beschreven stappen, en na wat gefaalde experimenten, word je uiteindelijk bekend met hoe de wetenschap wordt bedreven binnen een discipline, school of onderzoeksveld, en hoe je je werk moet ‘bakken’ om het te kunnen publiceren, beurzen veilig te stellen en/of gerespecteerd te worden door je vakgenoten. 

Hoe kunnen we weten dat het bewegen tussen disciplines niet net zo afschuwelijk zal zijn als ananas op pizza?

Sommigen zijn blij met het vasthouden van de stappen die succesvol zijn gebleken. Voor anderen zijn er echter legio exotische ingrediënten, andere keukens en methoden buiten het bekende kookboek om te verkennen. Net als het koken van nieuwe gerechten kan het verkennen van interdisciplinair onderzoek eng zijn: hoe werk je met methoden die niet ‘van jou’ zijn en hoe kunnen we weten dat het bewegen tussen disciplines niet net zo afschuwelijk zal zijn als ananas op pizza? Het eerlijke antwoord is: dat weet je nooit van tevoren, en het is een investering om te leren hoe andere onderzoeksvelden werken en hoe ze bij jouw veld passen. 

Interdisciplinariteit heeft ook voordelen: het proberen van andere methoden en het leren van nieuwe concepten en theorieën, kunnen helpen om je wetenschappelijke vaardigheden te verbeteren, om kritisch te reflecteren op (de grenzen) van je eigen onderzoeksveld, of simpelweg je nieuwsgierigheid aanwakkeren. En het beste is: het verkennen van zulke nieuwe gerechten resulteert vaak in het vinden van goed gezelschap.”  

Karin Jongsma, PhD. Lid van de Utrecht Young Academy. Universitair docent Bioethiek.