Alumna Elenora van Rijsingen
MIJN ERVARING ALS AARDBEVINGSONDERZOEKER IN HET BUITENLAND
Alumna Elenora van Rijsingen over haar keuze om aardbevingen te onderzoeken vanuit zowel Rome als Montpellier
Studie: 2010-2013 Bachelor Aardwetenschappen (UU), 2013-2015 Master ‘Earth, Structure and Dynamics’ (UU)
Werkervaring: Student-assistent UU, IF Technology
Nevenactiviteiten:
Het idee dat alle processen die in en op de aarde plaatsvinden perfect met elkaar in verbinding staan, en dat wij als mens daar zo weinig grip op hebben, intrigeert me enorm. Na vijf jaar met veel passie en plezier Aardwetenschappen te hebben gestudeerd, werd het tijd om na te gaan denken wat ik erna wilde gaan doen. Het idee om me bezig te kunnen houden met de aarde en tegelijkertijd bij te kunnen dragen aan een maatschappelijke kwestie sprak me erg aan. Toen er vervolgens een vacature voorbij kwam voor een promotieplek in Rome om mega-aardbevingen te gaan onderzoeken, wist ik dat ik deze kans niet voorbij kon laten gaan.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen om zoveel nieuwe dingen te leren en te ontdekken in een ander land en zo mijn wereld een beetje te vergroten. Daarnaast begin ik al een aardige aardbevingsexpert te worden en krijgen de eerste resultaten van mijn onderzoek steeds meer vorm.
Ik riep altijd al dat ik wel een paar jaar in Rome zou willen wonen, dus de timing van deze vacature was perfect. En dan ook nog eens zo’n leuk onderwerp! Toch vond ik het ook best een eng idee om uit Nederland weg te gaan en gewoon even in Italië te gaan wonen. Met het idee dat ik altijd nog nee kon zeggen en wel zou zien hoe het zou lopen, schreef ik een paar dagen voor de deadline alsnog een brief. De promotieplek waar ik op solliciteerde was onderdeel van een Europees (ITN Marie Curie) project, waar in totaal 16 PhD studenten aan deel zouden nemen, verspreid over 9 Europese Universiteiten. Gedurende drie jaar zouden we aan onze individuele projecten werken, maar ook allerlei trainingen volgen en workshops bijwonen in het thema van een overkoepelend onderwerp. Tijdens de sollicitatie kwam ik er pas achter dat het project waar ik op solliciteerde niet alleen in Rome zou plaatsvinden, maar ook in Montpellier. Het zou een gedeelde PhD worden, waarbij ik officieel aan twee universiteiten zou promoveren. Als ik er nu, een jaar later, op terugkijk, had ik geen idee waar ik destijds aan begon. Alle verhuizingen, taallessen en bureaucratie die erbij kwamen kijken hadden me van tevoren wellicht ook wat afgeschrikt, dus misschien was dat ook maar beter ook.
Inmiddels ervaar ik hoe het is om zowel in Frankrijk als Italië te wonen en probeer ik mezelf zoveel mogelijk onder te dompelen in de lokale cultuur. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de kans heb gekregen om zoveel nieuwe dingen te leren en te ontdekken in een ander land en zo mijn wereld een beetje te vergroten. Daarnaast begin ik al een aardige aardbevingsexpert te worden en krijgen de eerste resultaten van mijn onderzoek steeds meer vorm. Ik vind het heel leuk om me met het natuurkundige aspect van een aardbeving bezig te houden. Wat gebeurt er precies tijdens een aardbeving, en kunnen we hier een bepaalde systematiek in ontdekken? Toch merk ik dat er ook nog iets anders is aan dit onderwerp dat me heel erg trekt: de link met de maatschappij. Hoe komt de kennis die wetenschappers opdoen nou bij de juiste mensen terecht? Bij de mensen die uiteindelijk cruciale beslissingen gaan maken? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat mensen zich beter bewust zijn van de gevaren van een aardbeving, of van een natuurramp in het algemeen?
Wetenschap stopt niet met het publiceren van een artikel. Het is mede de taak van de wetenschappers om ervoor te zorgen dat hun resultaten uitgedragen worden naar de maatschappij, en vooral dat ze op de juiste manier vertaald worden. Politici en beleidsmakers spreken niet dezelfde taal als wetenschappers en dat is dan ook waar het soms misgaat. Ik probeer me naast mijn onderzoek ook bezig te houden met de zogenaamde ‘outreach’ activiteiten, waarmee ik aardbevingen, maar ook het begrip ‘wetenschap’ bekender wil maken bij het algemene publiek. Dat doe ik bijvoorbeeld door mee te werken aan het project ‘Planet Press’, een initiatief van de European Geoscience Union (EGU) om wetenschappelijke persberichten om te zetten naar kinderversies die bijvoorbeeld in het onderwijs gebruikt worden, maar ook door lezingen te geven op scholen. Het is ontzettend leuk om iets relatief complex om te zetten naar iets wat iedereen kan begrijpen en zo een brug te slaan tussen twee werelden. Ik hoop hier in de toekomst nog meer mee te kunnen doen. Misschien als enthousiaste wetenschapper die uitreikt naar de maatschappij, of misschien wel als beleidsmaker, communicatiemedewerker of docent die uitreikt naar de wetenschap.
Een tip die ik wil meegeven aan andere alumni: Je kunt er alleen achter komen waar je passie ligt door dingen daadwerkelijk te proberen. Je zit nergens gelijk voor de rest van je carrière aan vast, dus waarom niet gewoon een gokje wagen?