Wereldvluchtelingendag 2020: Cordaid interviewde Özge Bilgili over inclusief beleid voor vluchtelingen
Wereldvluchtelingendag op 20 juni is een internationale dag om begrip voor de situatie van vluchtelingen over de hele wereld aan te kaarten. Cordaid heeft Özge Bilgili, lid van de Utrecht Young Academy, geïnterviewd over de impact van Congolese vluchtelingen in Rwanda en de discussies over integratie van immigranten in Nederland. Welke lessen kunnen we leren van het inclusieve beleid voor Congolese vluchtelingen in Rwanda?
Özge Bilgili is universitair docent Algemene Sociale Wetenschappen bij het European Research Centre on Migration and Ethnic Relations. Haar onderzoek richt zich op de raakvlakken tussen integratie van migranten en vluchtelingen, transnationalisme en beleidsanalyse.
Haar onderzoek richt zich op de invloed van Congolese vluchtelingen op lokale gemeenschappen in Rwanda. “Meestal gaat het publieke en academische debat over de negatieve impact van vluchtelingen op de lokale economie, omdat ze salarissen en inkomens kunnen verlagen, banen van de lokale bevolking kunnen overnemen en op andere gebieden kunnen concurreren. In onze studie wilden we behalve de economische impact ook die op sociale diensten, zoals onderwijs en gezondheid en sociale cohesie, meenemen.”
“Het bleek dat vluchtelingen weinig tot geen negatieve impact hebben op de lokale economie. De lokale bevolking huurt de vluchtelingen in om op hun land te werken. Vervolgens kan de plaatselijke bevolking andere banen oppikken. Dat verklaart de overgang van op landbouw gebaseerde activiteiten naar op loon gebaseerde werkgelegenheid.” Het onderzoek toonde ook aan dat vluchtelingenkampen geen negatieve impact hadden op toegang tot gezondheidszorg en onderwijs door financiële investeringen vanuit de overheid en internationale organisaties.
"De kracht van de Rwandese aanpak is dat zij het onderscheid tussen de lokale bevolking en vluchtelingen niet versterkt."
Wat kan de Nederlandse overheid leren van de aanpak in Rwanda? “De kracht van de Rwandese aanpak is dat zij het onderscheid tussen de lokale bevolking en vluchtelingen niet versterkt […]. De staat is verantwoordelijk voor het creëren van een omgeving waarin migranten en vluchtelingen zich geaard, geïntegreerd en als onderdeel van een gemeenschap voelen. Toegang verschaffen tot gelijke rechten, inclusief toegang tot sociale diensten, werk en mobiliteit, staat centraal. Deze aanpak verbetert uiteindelijk het leven van de vluchtelingen en migranten en komt ook de samenleving als geheel ten goede."