Promotie: Black Hole Entropy in String Theory

Zwarte gaten zijn objecten die zo’n grote dichtheid hebben dat niets, zelfs licht niet, kan ontsnappen. In de jaren zeventig van de vorige eeuw werd aangetoond dat zwarte gaten entropie hebben. Voor systemen als een glas water kwantificeert entropie het aantal microscopische configuraties dat consistent is met de macroscopische eigenschappen van het systeem (denk aan volume, druk en temperatuur).

Normaal gesproken kan entropie op twee verschillende manieren berekend worden: door het tellen van microscopische configuraties of door gebruik te maken van de macroscopische eigenschappen. Voor ongeveer twintig jaar was het alleen bekend hoe de entropie van zwarte gaten op de tweede manier berekend kan worden, het was niet duidelijk hoe hun microscopische configuraties geteld kunnen worden.

In de jaren negentig veranderde dit en werd met behulp van snaartheorie een telling succesvol uitgevoerd voor een zekere klasse van zwarte gaten. Snaartheorie vervangt puntdeeltjes door kleine snaren en is een kandidaat voor een theorie die alle fundamentele interacties beschrijft. De zwarte gaten waar de telling voor werd uitgevoerd zijn erg symmetrisch en anders dan de zwarte gaten die we in ons universum vinden. Om dichter bij de zwarte gaten te komen die we in de natuur vinden, moeten we wat van deze symmetrie kwijtraken.

In dit proefschrift, dragen we bij aan dit proces door het berekenen van de entropie van nieuwe klassen van zwarte gaten binnen de snaartheorie, zowel door gebruik te maken van hun macroscopische beschrijving als met een telling van microscopische configuraties.