Utrechtse wiskundestudenten eindigen in bovenste helft op ‘WK programmeren’ in Thailand
“Samenwerking is een essentieel onderdeel van ons succes”
De Utrechtse wiskundestudenten Harry Smit, Timon Knigge en Ragnar Groot Koerkamp eindigden op de zestigste plaats van de 128 teams die deelnamen aan het ‘wereldkampioenschap programmeren’, de ACM International Collegiate Programming Competition. Het was voor het eerst dat een team uit Utrecht zich kwalificeerde. Het enige andere Nederlandse team, afkomstig van de Radboud Universiteit Nijmegen, behaalde een 53e plek. Een dag na de finale vertellen Harry, Timon en Ragnar over hun ervaringen.
Hebben jullie een goed gevoel over de wedstrijd?
“Ons doel was om in de bovenste helft te eindigen, en dat hebben we behaald! Direct na de wedstrijd waren we wel wat teleurgesteld: we hebben twee opgaven niet opgelost, terwijl we wel theoretisch correcte implementaties hebben geschreven. Achteraf bedenk je altijd een betere aanpak. Maar als dat gevoel is gezakt, kunnen we ongetwijfeld positief op de wereldfinale terugkijken. Sowieso zijn we trots dat we er waren. Er deden erg veel goede teams mee in de voorronde, het Noordwest-Europese kampioenschap, waarvan er slechts vier door mochten naar de wereldfinale. Tijdens die wedstrijd zijn we echt boven onszelf uitgestegen.”
Waar hebben jullie veel aan gehad in de voorbereiding?
“Interessant genoeg hebben we een week voor de wedstrijd nog een optimalisatie bestudeerd, die eigenlijk vrij weinig toepassingen heeft, maar toevallig toch heel nuttig was in een opgave op de wereldfinale. Verder is een essentieel onderdeel van ons succes de samenwerking: vaak verzint een van ons het eerste stuk van een opgave, en vult de rest dat aan. Samen oefenen is dan ook een belangrijk gedeelte van onze training. De samenwerking verliep zoals verwacht zonder problemen.”
Is er veel rivaliteit tussen de teams?
“Alle teams zijn vriendelijk naar elkaar, maar niet elk team spreekt even goed Engels. Door deze taalbarrière is het lastiger om goed contact met andere teams te hebben. Als er contact is, gaat het vaak over programmeerwedstrijden: over de voorrondes of een interessante opgave. We hebben wel veel gepraat met het team uit Nijmegen en het team uit Minnesota. Tijdens de wedstrijd ben je niet veel bezig met hoe andere teams het doen. Pas na meer dan een uur hebben we naar het scorebord gekeken, en dat was alleen om af te kunnen leiden hoe moeilijk elke opgave ongeveer was.”
De wedstrijd is in Phuket, Thailand. Hebben jullie nog een beetje kunnen genieten van wat vrije tijd?
“Zeker. Het is belangrijk om ‘opgewarmd’ te zijn qua programmeren, maar het heeft geen zin om één of twee dagen van tevoren nog nieuwe technieken te oefenen, want je hersenen hebben dan geen tijd meer om dat te verwerken. Bovendien is het goed om weinig stress voor de wedstrijd te hebben. We hebben ons dus langdurig vermaakt op het strand en in het zwembad.”
En nu? Smaakt het naar meer?
“Helaas kunnen we niet meer als team meedoen: Timon gaat bij Google werken, Harry gaat promoveren en Ragnar gaat naar Oxford. Ook het team uit Nijmegen valt volgend jaar uiteen, dus er is op dit moment geen Nederlandse opvolger die de wereldfinale kan behalen. We zien wel veel mensen met potentie. Als mensen geïnteresseerd zijn in wedstrijdprogrammeren, raden we ze aan op 19 september mee te doen met het Utrechts Kampioenschap Programmeren, of een programmeerwedstrijd in een andere universiteitsstad.”
Een aanrader dus?
“Wedstrijdprogrammeren is enorm leuk! Niet alleen je programmeervaardigheden worden getest, maar ook je kennis van algoritmen en je creativiteit. We hopen dan ook dat er meer mensen in Utrecht, en eigenlijk in heel Nederland, mee gaan doen aan programmeerwedstrijden. Wij vinden het alledrie trouwens erg leuk om over programmeerproblemen te praten, dus als mensen nog vragen hebben – specifiek of algemeen – beantwoorden wij die graag.”