Lolitrem vergiftiging bij het paard

Lolitrem vergiftiging bij paarden komt niet zo vaak voor, maar als het voorkomt kan deze vergiftiging tot grote paniek leiden, omdat de symptomen wel enigszins lijken op die van patiënten met de neurologische vorm van EHV-1.

Eerste patiënt

Op een manege voor gehandicapten met vijftien paarden en pony’s (Fjorden, Haflingers, Tinkers) toonde op 8 september s’ avonds een negenjarige Haflinger incoordinatie bij het lopen. Ademhaling, pols en temperatuur waren normaal. Controle van de reflexen leverden geen bijzonderheden op. Er werd gedacht aan een mogelijk centraal probleem. Het dier is behandeld met dexamethason.

Verder verloop

Op 13 september toonden nog drie paarden vergelijkbare symptomen: ongecoördineerd lopen en zwalken. De staarttonus was goed en er leken geen problemen met urineren te zijn. Ook bleven de dieren goed eten. De pupilreflex was normaal, er was geen sprake van overmatig speekselen en de lichaamstemperatuur varieerde tussen 37,5 en 37,8 graden Celsius. De turgor en de slijmvliezen waren normaal. Auscultatie van hart en longen leverde geen afwijkingen op en bij auscultatie van de buik waren in alle kwadranten normale borborygmi te horen. Bij opzij trekken aan de staart tijdens het lopen werd een vertraagde correctie gezien bij alle drie dieren. De meest opvallende symptomen waren dus het echt zwalkend uit de stal komen en het `uit de cirkel vallen’ bij het lopen op een kleine volte.

Aanvullende anamnese

Bij nogmaals goed navragen bij de verzorgster bleek erin de afgelopen weken echt geen sprake te zijn van aanwijzingen voor koorts, zoals niet eten of sloomheid. Er waren dus geen redenen om te denken aan het doormaken van EHV-1-infectie. Op basis van deze anamnese en de klinische gegevens werd de waarschijnlijkheidsdiagnose lolitremintoxicatie gesteld.

Het volledige artikel is verschenen in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde op 1 december 2018.

Het artikel is geschreven door Marianne Sloet van Oldruitenborgh-Oosterbaan.