Op de snijtafel: bruinviskalf nummer 1774 ontleed

Maar goed dat patholoog Lonneke IJsseldijk besloot foto’s te maken van de vele gewonde, aangespoelde bruinvissen die ze ontleedt. Ze hielpen bij het opsporen van de moordenaar.

Op een metalen tafel, naast een bakje met messen en pincetten, ligt een bruinviskalf. Het dier is nog geen meter lang. „Kalfjes worden tussen mei en juli geboren en zijn op deze leeftijd nog afhankelijk van hun moeder”, vertelt Lonneke IJsseldijk. „Deze spoelde vorige week aan bij Egmond aan Zee.” Ze veegt met haar vinger een stukje losse huid van de snuit weg. „Jonge dieren hebben nog een opperhuid die makkelijk loslaat.”

Bij het Veterinair Pathologisch Diagnostisch Centrum van de Universiteit Utrecht worden dieren postmortaal onderzocht. We zijn zojuist de grote sectiezaal binnengelopen. Vlak daarvoor had IJsseldijk gewaarschuwd: „Het is een onreine ruimte.” Met andere woorden, ik mag niet zomaar overal aanzitten. Ook gaf ze me een labjas en laarzen en moest ik door een laag desinfecterend middel lopen. Zelf draagt ze een plastic schort met haar naam erop en een door haarzelf getekende walvisstaart ernaast.

Het volledige bericht is verschenen in het NRC Handelsblad op 11 oktober 2019.