Promotie: Lymphatic drainage in renal tumours and implications for management

Samenvatting

De laatste twee decennia heeft urotherapie een belangrijke positie verworven als behandelmogelijkheid voor kinderen met functionele blaasproblemen.  Urotherapie is een multidisciplinaire behandeling waarbij elementen uit de cognitieve gedragstherapie gecombineerd worden met fysieke training en/of psychologische en fysiotherapeutische begeleiding. Uit eerdere studies blijkt dat urotherapie leidt tot een significante vermindering van klachten. Vanwege de multidisciplinaire aard is het niet duidelijk  welke elementen van de therapie het meest effectief zijn.  Het doel van dit proefschrift is om verschillende elementen van urotherapie wetenschappelijk te onderzoeken en om aanbevelingen te doen voor het verbeteren van de zorg voor kinderen met incontinentie.
In het eerste hoofdstuk beschrijven we wat incontinentie is, hoe het wordt behandeld, hoe het ontstaat en welke typen incontinentie er zijn. We onderzochten de behandelresultaten van een 10-daags trainingsprogramma in het Wilhelmina Kinderziekenhuis, voor therapieresistente kinderen met een overactieve blaas. Bij 74% van de kinderen hielp de behandeling. Daarnaast onderzochten we de effectiviteit van bestaande elementen en innovaties in de urotherapie.  We hebben aangetoond dat gerichte bekkenbodemtraining een zinvolle behandeling is voor het verbeteren van adequaat gebruik van bekkenbodemspieren, maar dat het niet bijdraagt aan continentie. We onderzochten of nieuwe technische hulpmiddelen zoals een draagbare echografische blaassensor en een blaastraining app zinvolle toevoegingen zijn aan de behandeling van incontinentie. De hulpmiddelen lijken veel belovend maar moeten nog verder doorontwikkeld worden om in de klinische praktijk meerwaarde te hebben.
Voor oudere of kwetsbare patiënten kan juist gekozen worden voor een minder intensieve voorbehandeling. Dit proefschrift toonde aan dat dit tot minder complete respons leidt, waarmee rectumsparende behandelingen dus vaker buiten bereik zijn. Het is echter wel veilig: zowel radiotherapeutische als chirurgische bijwerkingen zijn acceptabel.  
Op basis van dit proefschrift wordt wijziging van de neoadjuvante behandeling op dit moment niet aanbevolen. Multidisciplinaire samenwerkingsverbanden zijn nodig voor de identificatie en optimalisatie van behandelingen die de respons verbeteren, met behoud van kwaliteit van leven.