Promotie: Intensive care medicine in an ageing population

Samenvatting

Nederland vergrijst en dat heeft zijn weerslag op onze gezondheidszorg. Hoewel op dit moment minder dan 5% van de Nederlanders 80 jaar of ouder is, zijn zij verantwoordelijk voor meer dan 10% van de ziekenhuisopnames en 15% van de IC-opnames.
Dit proefschrift illustreert dat, ondanks toegenomen overlevingskansen van zowel jongere als oudere Nederlandse IC-patiënten over de afgelopen jaren, het overlijdensrisico van IC-patiënten boven de 80 nog steeds tweemaal zo hoog is als dat van jongere IC-patiënten. Daarnaast is hun resterende levensverwachting lager, en hebben zij een grotere kans op fysieke en cognitieve achteruitgang na IC-opname. Een IC-behandeling is bovendien vaak belastend en kostbaar. Oudere patiënten hebben daardoor vaak minder te winnen met een IC-opname dan jongere patiënten. Toch kan bij goede selectie een IC-behandeling ook voor ouderen zinvol zijn, zelfs voor patiënten van 90-jaar en ouder. Bijna driekwart van de IC-patiënten van 90 jaar en ouder werd levend uit het ziekenhuis ontslagen en 1 jaar na opname was bijna de helft nog in leven. Van de ouderen opgenomen vanwege sepsis, stierf ongeveer de helft tijdens de ziekenhuisopname en na een jaar was meer dan twee derde overleden. Echter niet de opnamediagnose sepsis, maar de mate van kwetsbaarheid (‘frailty’), leeftijd en de ernst van de ziekte (SOFA score) bleken voorspellers te zijn voor sterfte. De simpele qSOFA score bleek een slechte voorspeller voor ziekenhuissterfte.
De besluitvorming rondom IC-opname van oudere patiënten is complex en een zorgvuldige afweging van de prognose en uitgangsconditie, maar ook van persoonlijke waarden, behandeldoelen, verwachtingen en voorkeuren is vereist.