“De kunst is om elkaar te vinden en dan met elkaar mee te gaan.”

Een fijne en veilige studie- en werkomgeving creëren we samen. Om dat goed te doen, kan het handig zijn als je meer weet van elkaar. Dat vinden Boshra Moosavi (net gestart met de master Diergeneeskunde) en Saskia Arndt (hoogleraar Diergedrag) ook. Zij gingen -  speciaal voor de Internationale dag voor culturele diversiteit - met elkaar in gesprek over hun eigen gewoontes, over wat ze van elkaar leren en over hun wens voor de toekomst. De spreektaal is Nederlands, alsof het heel normaal is. Maar als je hun achtergrond kent, kijk je daar wellicht anders naar.   

Boshra: “Ik ben afgestudeerd in Iran als dierenarts. Drie jaar geleden ben ik in Nederland gekomen en wilde ik graag weer als dierenarts werken. Dat kon met mijn diploma niet direct. Daarom ben ik in februari gestart met mijn master Diergeneeskunde. Het is voor mij in de opleiding soms herhaling, maar ik kom ook veel nieuwe dingen te weten. Zo zijn in Iran vooral veel landbouwhuisdieren. Hier zijn veel meer gezelschapsdieren, daar wil ik graag over leren. Ook krijg je hier les in communicatie en het maken van een bedrijfsplan. Erg waardevol en een aanvulling op de inhoudelijke en wetenschappelijke focus die ik in Iran heb meegekregen.”

Saskia: “Ik werk inmiddels 18 jaar bij de faculteit Diergeneeskunde. Ik ben bioloog met een specialisatie in gedrag, nu 5 jaar hoogleraar Diergedrag en sinds kort ook voorzitter van onze EDI (Equality Diversity & Inclusion) commissie. Ik ben geboren en getogen in Duitsland en het is een bewuste keuze geweest om in Nederland bij de faculteit Diergeneeskunde te gaan werken. Ik was toen gepromoveerd, had net een baan en toen kwam deze kans voorbij. Ik ben voor de inhoud gegaan.”

We raakten in gesprek over hoe zij de diergeneeskunde in Nederland ervaart.

Boshra: “De afgelopen jaren heb ik veel gedaan om goed Nederlands te leren. Door veel te praten met Nederlanders, elke avond nieuws te kijken en cursussen te doen. Ook ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Zo kwam ik Saskia tegen. Bij een dierenweide in de buurt van onze huizen. Ik wilde daar vanwege de mensen en de dieren graag werken en ik mocht aan de slag als vrijwilliger. Er loopt daar van alles: herten, alpaca’s, pauw, zwanen, schapen, geiten, verschillende vogels. En dankzij de vogels heb ik daar het woord ‘volière’ geleerd.”

Saskia: “Als er nieuwe mensen starten als vrijwilliger stellen die zich altijd even voor. Dan zitten we samen voordat we starten met het verzorgen van de dieren en het poepscheppen in de weide. Ik hoorde Boshra vertellen over de master die ze toen nog moest starten. Ik was meteen enthousiast en we raakten in gesprek over hoe zij de diergeneeskunde in Nederland ervaart.”

De eerste keer dat ik iemand zag eten in een collegezaal schrok ik.

Boshra: ”Ik heb zes maanden als assistent in een dierenkliniek gewerkt. De sfeer van werk is heel anders dan in mijn land. In mijn land is grote hiërarchie. Toen de baas gewoon aanschoof om samen een boterham te eten wist ik niet wat ik zag. Communiceren is ook makkelijk. Als je iets in je hoofd hebt, mag je het gewoon zeggen. Ik vind het eerlijker, meer gelijkwaardiger. Dat maakt het een fijne werkplek. En ook als student. Ik was gewend dat als een docent binnenkwam, dat je dan direct stil bent. Ook eten tijdens de les. Dat mocht in Iran echt niet. De eerste keer dat ik iemand zag eten in een collegezaal schrok ik. Nu doe ik het ook, ik vind het heerlijk als dat mag.”

Saskia: “Deze voorbeelden zijn voor mij best spannend om te horen. Ik mag toekomstige dierenartsen mede opleiden en ben daarbij behoorlijk gericht op de omstandigheden in Nederland. Als ik dit hoor, zorgt dat voor mij voor bewustwording hoe we het doen in Nederland. Het is allemaal veel minder vanzelfsprekend als dat we denken. Dat heb ik natuurlijk ook zelf meegemaakt toen ik vanuit Duistland kwam. Wat mij in het begin opviel? Veel vergaderingen en iedereen moest een mening geven. Ik was gewend sneller naar een besluit toe te werken.  Het zijn ook kleine dingen in het dagelijks leven, daar ga je toch in mee. Een Sara of Abraham als je 50 wordt en met het Wereld- of Europees Kampioenschap voetbal wordt ons huis ook oranje.

Mijn wens is dat we meer bewust worden van de diversiteit die er al is.

“Soms merk ik ook dat het een combi is geworden met het beste van beide werelden. Culturen bij elkaar brengen, je persoonlijkheid en je waarden zijn daarbij belangrijk. Mijn wens is dan ook dat we meer bewust worden van de diversiteit die er al is. Ik ken bijvoorbeeld collega’s uit de VS, Frankrijk, Italië, Duitsland. Ga met collega’s over jouw achtergrond in gesprek en organiseer de bewustwording voor culturele verschillen. Ik vond het erg leuk om te horen dat ze op onze faculteit daar bij het IRAS mee bezig zijn door bijvoorbeeld iedereen iets lekkers uit de eigen keuken te laten meenemen. Het zit in de kleine dingen en wij werken als EDI-commissie ook aan vergelijkbare acties om ook voor de gehele faculteit zoiets te organiseren. De kunst is om elkaar te vinden en dan met elkaar mee te gaan.”

Boshra: “Tuurlijk blijven er verschillen. Ik heb daarbij geen drempel, maar vind het juist leuk om over verschillen te spreken en van elkaar te leren. In mijn land had ik geen kennis van Kerst, daar vierden we juist nieuwjaar in maart, met de lente. Hier is Kerst veel groter, nu wordt het voor mij elk jaar ook iets groter.”

Ik vind het juist leuk om over verschillen te spreken en van elkaar te leren.

Saskia: “Ik vind het zo leuk om op zoek te gaan naar het ‘wij’. Ondanks het feit dat we uit verschillende landen komen, hebben we heel veel dingen gemeen. We hebben iets met dieren, werken op dezelfde plek, doen hetzelfde vrijwilligerswerk. Ik vind het mooi om haar ervaringen, gedrevenheid, en dankbaarheid te horen. Daar krijg ik kippenvel van. Ik zie haar hard werken en dan heb ik het niet alleen over het poepscheppen op de dierenweide. Dat vind ik knap.”

Boshra: “Als ik dat hoor, word ik meer gedreven om mijn doelen te bereiken. Dankjewel.”

Aan het einde van het gesprek hebben Saskia en Boshra hun interesses uitgewisseld (zie tabel hieronder) en zijn ze samen op de foto gegaan. Daar werd nog een gezamenlijke kledingvoorkeur duidelijk. Zie jij die op de foto?  

Interesseprofiel