SECURE Consortium

Met partners van de Universiteit Leiden, de Universiteit van Amsterdam en de Radboud Universiteit heeft ons SECURE programma als doel om te identificeren hoe de veiligheidspraktijken, governance en ervaringen kunnen worden verbeterd door nieuwe, herziene relaties tussen burgers, bedrijven, staten en internationale instellingen. Security governance is lange tijd gezien en geconceptualiseerd als een institutionele structuur of architectuur, als een geheel van regels, wetten en instellingen. Voortbouwend op dit inzicht ziet ons programma veiligheidsgovernance als een geheel van relaties die verschillende soorten (al dan niet succesvolle, al dan niet succesvolle, democratische of minder democratische) veiligheidsarrangementen vormen.

Het ontwerpen van dergelijke nieuwe veiligheidsarrangementen houdt meer in dan de vraag hoe nieuwe bedreigingen effectief kunnen worden bestreden, het vereist een geheel nieuwe manier om bestaande en toekomstige relaties tussen verschillende componenten, partijen en actoren op het gebied van het genereren, leveren, ontvangen, ontvangen, applaudisseren, ondergaan en protesteren van veiligheidsgovernancepraktijken te conceptualiseren. Daartoe ontwikkelt ons project een theorie voor een nieuw sociaal contract voor veiligheid, door het heroverwegen van sociale contractideeën en het identificeren van de existentiële gebreken in onze veiligheidsarrangementen. SECURE zal dus nieuwe maatregelen en instrumenten ontwikkelen om te komen tot evenwichtige veiligheidsafspraken, waarbij investeringen in effectieve bescherming tegen bedreigingen hand in hand gaan met investeringen in legaliteit, legitimiteit en sociaal vertrouwen.

Hiermee spelen we in op een belangrijke maatschappelijke en wetenschappelijke uitdaging van de 21ste eeuw: hoe kunnen liberale samenlevingen een hoog niveau van interne veiligheid handhaven met behoud van diepgewortelde waarden (democratie, vrijheid, rechtsstaat, respect voor minderheden) en kerninstellingen (constitutionele en verantwoordelijke regering, sociale en politieke rechten, trias politica, onafhankelijke media, maatschappelijke organisaties) in een tijdperk waarin zowel de effectiviteit als de legitimiteit van de huidige regelingen in gevaar zijn.

In het kader van de veiligheidsrelaties wordt analytische aandacht besteed aan een aantal componenten, waaronder de veelheid aan actoren die betrokken zijn bij veiligheidspraktijken en -regelingen, de mate van vertrouwen tussen de partijen bij het veiligheidscontract, de ruimten die de veiligheidsinterventies en -verantwoordelijkheden structureren, en de goederen van veiligheid (gegevens, goederen, mensen). Om duurzame en evenwichtige veiligheid te kunnen bieden, moeten deze relaties in evenwicht worden gebracht met regelingen die zo transparant, verantwoordingsplichtig, effectief en legitiem mogelijk zijn. Aan de hand van deze definitie zal de SOS HUB (a) een kaart maken, (b) uitleggen, (c) evalueren en (d) zowel bestaande als nieuwe regelingen en relaties (tussen staatsburgers, particuliere/publieke, binnenlandse/buitenlandse, fysieke/virtuele domein) in een verscheidenheid aan omgevingen (her)ontwerpen.

Zes componenten

Er zijn zes componenten die samen de evenwichtige veiligheidsafspraken vormen, waarbij investeringen voor een effectieve risicobeperking gepaard gaan met gelijkwaardige investeringen in de handhaving van de waarden van een open samenleving: Deze componenten zullen in hun onderlinge verhoudingen worden onderzocht en herontworpen:

1. De veiligheidsomgeving, die bestaat uit reeds bestaande regelingen en relaties op het gebied van veiligheidsgovernance en de lopende en opkomende veiligheidsbedreigingen;
2. Veiligheidsactoren: de "overeenkomstsluitende partijen" bij de veiligheidsregelingen;
3. Het niveau van vertrouwen tussen deze actoren, inclusief de prehistorie van hun relaties, en de (informele) 'spelregels' die hun interacties regelen;
4. Openbare ruimten die worden ingebeeld, verdedigd, beschermd of opengesteld door middel van regelingen voor veiligheidsgovernance;
5. Grondstoffen die moeten worden beschermd, onderhandeld, gebruikt en beïnvloed door middel van regelingen inzake veiligheidsgovernance;
6. Het effect van veiligheidsregelingen: hun prestaties op het gebied van het evenwicht tussen doeltreffendheid (beoordeeld aan de hand van de dubbele optiek van positieve en negatieve veiligheid, alsmede waarneembare en gepercipieerde veiligheid) en legitimiteit (beoordeeld aan de hand van de mate van vertrouwen in en betrokkenheid bij belangrijke partijen en kenmerken van de veiligheidsrelaties).

Door middel van terugkoppelingslussen worden deze effecten gefilterd naar de beveiligingsomgeving en de configuratie van de actoren, het niveau van vertrouwen, de ruimtes en de goederen van de beveiligingsvoorzieningen zelf.

Om deze ambities waar te maken is een brede maar naadloze interdisciplinaire inspanning nodig: ingrijpende ingrepen in de tijd, de sector en de geografische reikwijdte, een breed scala aan burger-maatschappelijke, filosofisch-juridische, filosofisch-juridische, technologisch-industriële, politiek-strategische en reguleringsperspectieven op dit gebied, en geleid door een samenhangend analytisch kader en een reeks doelgerichte methodologieën. Bovendien vereist het een aanpak die wetenschappelijke uitmuntendheid combineert met de wil en de staat van dienst om ervoor te zorgen dat zowel het proces als de producten van het onderzoek op passende wijze de relevante belanghebbendengemeenschappen betrekken en beïnvloeden.