Rudolf Magnus

Genomineerd voor Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde (1927)

Eerste farmacoloog in Nederland

In 1908 benoemde de Universiteit Utrecht Rudolf Magnus tot hoogleraar in de 'kennis der geneesmiddelen en geneesmiddelenleer'. Hij was de eerste farmacoloog in Nederland en zeer geliefd. In 1925 bracht het Utrechts Studenten Corps Magnus een serenade omdat hij besloot niet naar Heidelberg terug te keren waar hem een leerstoel met voortreffelijk ingericht laboratorium werd aangeboden.

Die Körperstellung' (1924)

De faciliteiten in Utrecht waren niet zo goed maar stelden hem wel in staat het onderzoek te doen voor zijn hoofdwerk 'Die Körperstellung' (1924). Hij beschrijft hierin hoe reflexen zoogdieren in staat stellen de juiste lichaamshouding te vinden en te behouden. Magnus onderzocht ook de farmacologie van hart en bloedvaten, de werking van geneesmiddelen op het maag-darmkanaal, de automatische bewegingen van de darm en de invloed van narcotica en gifgassen op de longen. Een deel van dit laatste onderzoek verrichtte hij in Duitsland, waar hij in de Eerste wereldoorlog als legerarts moest dienen.

Nobelprijs niet toegekend wegens onverwacht overlijden 

Dankzij zijn uitstekende internationale reputatie overtuigde hij de Rockefeller Foundation ervan om hem een aanzienlijke som geld te geven voor de bouw van een nieuw laboratorium. Magnus legde de eerste steen voor Nieuw-Leeuwenberg in 1926 maar zou er zelf nooit werken. Hij stierf in 1927 en liet de universiteit in grote rouw achter. Uit de archieven van het Nobelcomité, die na vijftig jaar openbaar worden, blijkt dat hij in 1926 en in 1927 tot de genomineerden behoorde. Slechts zijn onverwachte overlijden verhinderde toekenning van de prijs in 1927.