Luisa Meroni is werkzaam als universitair docent bij het Departement Moderne Talen van de Universiteit Utrecht. Ze studeerde filosofie aan de 'Università degli Studi di Milano' waar ze in 1997 haar diploma Taalfilosofie cum laude behaalde. Ze vervolgde haar studie Linguïstiek aan de Universiteit van Maryland, College Park en behaalde in 2005 haar Ph.D. met haar dissertatie over taalverwerving, getiteld “Putting Children in Context”. Na een jaar als bezoekend onderzoeker werkzaam te zijn geweest aan het MIT heeft ze twee jaar als Postdoc aan McGill University gewerkt. Vervolgens is ze aan de Universiteit van Utrecht aan de slag gegaan, eerst met behulp van een Marie Curie-beurs als onderzoeker en daarna ook als universitair docent. Haar onderzoek richt zich op drie gebieden: kindertaalverwerving, zinsverwerking en tweede taalverwerving. Op het gebied van kindertaalontwikkeling heeft zij een groot aantal onderzoeken uitgevoerd naar de kennis van jonge kinderen over de beperkingen van semantische eigenschappen op talige uitdrukkingen, van in het bijzonder, logische uitdrukkingen als disjunctie en operatoren (zoals ‘every’ en ‘only’).  In ander onderzoek heeft zij bestudeerd hoe kinderen en volwassenen syntactische en semantische ambiguïteiten oplossen die ontstaan tijdens taalverwerkingsprocessen, een project waarvoor ze een tweejarige European Science Foundation-beurs(ESF) kreeg. Gezien zij zelf ook een tweede taal leert, is ze onlangs begonnen de processen en factoren te bestuderen die ten grondslag liggen aan tweede taalverwerving, waarbij ze de nadruk legt op die structuren die ambigu zijn in slechts één van beide talen. In al haar onderzoek maakt ze gebruik van linguïstische theorieën en experimentele methoden om taalverwerving en –verwerking te bestuderen.