Dit project wordt gefinancierd door de Nederlandse organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) in het kader van het VENI-programma (1 oktober 2017 - 30 september 2021).
The multilateralization of European Security
Conducting the Cold War through the Conference on Security and Cooperation in Europe (1972-90)
In the wake of the crisis in Ukraine and the Russian annexation of Crimea ‘the question of war and peace has returned to our continent’, as several foreign ministers recently emphasized. With a ‘new Cold War’ seemingly in the offing, they appealed to salvage European security through multilateral, Pan-European diplomacy. This idea is far from new. During the second half of the Cold War there was a diplomatic process of all European countries, the US and Canada, which served exactly that purpose. This project aims to examine how the so-called ‘Conference on Security and Cooperation in Europe’ (CSCE) contributed to a peaceful conduct of the Cold War and its conclusion. Researching archives on bothsides of the former Iron Curtain, I will trace the role of the CSCE in establishing a multilateral and continuous political dialogue, and thus bridging the Cold War divide throughout its existence (1972-90).
As a cooperative process between rivalling parties, rather than an organization of likeminded countries, the CSCE is a fascinating case of multilateral diplomacy. The joint effort of thirty-five countries to explore common notions of European security and cooperation during two decades of international tensions is unique. My investigation is based on the working hypothesis that the CSCE thus led to the ‘multilateralization of European security’, as I call it, and as such transcended the East-West antagonism. Through a comparative historical analysis of the practices of the participating countries, I will analyze how the ‘multilateralization of European security’ contributed to overcoming the Cold War divide. A further investigation into this process from a long-term, Pan-European, and pericentric perspective serves both scholarship and society. My findings will not only shed a new light on the CSCE as a historical process. They can also teach us how to resolve international tensions through multilateralizing European security today.
The Warsaw Pact Reconsidered: Inquiries into the Evolution of an Underestimated Alliance (1960-1969)
NB: Dit onderzoek heb ik eind 2013 afgerond in het kader van mijn proefschrift, waarop ik in januari 2014 cum laude ben gepromoveerd.
In dit proefschrift wordt onderzocht in hoeverre de niet-Sovjet Warschaupact (NSWP)-landen gedurende de jaren zestig het Warschaupact telkens meer als instrument gingen gebruiken om invloed uit te oefenen op de Sovjet-Unie en hun eigen belangen te behartigen. Dit zet de gebruikelijke veronderstelling van het Warschaupact als verlengstuk van de Sovjet-Unie op zijn kop en werpt een volledig nieuw licht op de dynamiek binnen Oost-Europa in de Koude Oorlog. In een zestal thematische case-studies wordt een aantal (geo)politieke ontwikkelingen, zoals het Sino-Sovjetschisma en de Duitse kwestie, onder de loep worden genomen om de weerslag daarvan op de machtsverhoudingen binnen het Warschaupact te bestuderen en vice versa.
Het Warschaupact wordt voornamelijk bestudeerd als politiek bondgenootschap, waarbij op conceptueel niveau de ‘multilateralisering’ van het Warschaupact centraal staat en de ‘emancipatie’ van de NSWP-leden. Er wordt geanalyseerd in hoeverre gedurende de jaren zestig de speelruimte voor de NSWP-leden binnen het Warschaupact zodanig werd vergroot dat daadwerkelijk van een multilateraal bondgenootschap sprake was. Ook wordt bestudeerd wat op (geo)politiek niveau de gevolgen waren van deze nieuwe dynamiek binnen het Warschaupact.
Aan de hand van uitgebreid archiefonderzoek in Berlijn, Boekarest, Rome (de PCI had veel contacten met de Warschaupactleiders) en eventueel Nederland worden verscheidene invalshoeken belicht, om zo een zo compleet mogelijk beeld te schetsen van de dynamiek die zich achter de schermen tussen alle Warschaupactleden afspeelde. Zowel diplomatieke berichten, als notulen en rapporten van Warschaupactvergaderingen en de correspondentie tussen de Warschaupactleiders onderling en de Warschaupactleiders en Mao zullen worden gebruikt als empirische fundering van mijn onderzoek.