Dyscalculie
((19x3)-(12:2) +49) :2 = ? Kunnen kinderen met dyscalculie dit ooit leren?
Nee. Kinderen met dyscalculie hebben een groot aantal gemeenschappelijke problemen met rekenen. In elk geval hebben ze in beperkte mate direct oproepbare en opgeslagen kennis beschikbaar, waardoor ze niet meteen weten wat de uitkomst is van bijvoorbeeld 12:2. Ook hebben ze een gebrek aan inzicht in oplossingsprocessen. Hierdoor kunnen ze bijvoorbeeld 19x3 niet oplossen via tussenstappen zoals 10x3 + 9x3. Dergelijke opgaven zullen ze dus veelal niet zonder hulp van een rekenmachine kunnen uitrekenen. Duidelijk is dat deze problemen al vroeg in de schoolloopbaan tot vergaande beperkende consequenties leiden.
Het is voor een gedragsdeskundige niet eenvoudig om het verschil tussen ernstig rekenprobleem en rekenstoornis te diagnosticeren. Er zijn voor de diagnose dyscalculie drie criteria waar in ieder geval aan voldaan moet worden: criterium van ernst, discrepantie en didactische resistentie (Protocol dyscalculie; Van Luit & Mönch, 2023). Op basis van adequate diagnostiek kan een wetenschappelijk verantwoorde behandeling op maat worden aangeboden.
Kinderen met dyscalculie hebben recht op een dyscalculieverklaring. De in deze verklaring opgenomen faciliteiten leiden er veelal toe dat het voor hen toch mogelijk wordt hun schoolloopbaan te doorlopen en een passend examen te halen.
Hans van Luit, hoogleraar Dyscalculie