Alumnus Menno de Vries - de brug tussen Biomedische Wetenschappen en IT
Inmiddels is het al 12, 13 én 14 jaar geleden dat ik de cursus Organisme van de opleiding biomedische wetenschappen (BMW) volgde; in totaal drie keer. Wat een pittig vak was dat! Al hielp het niet mee dat ik al gauw hoofdpijn kreeg van de formaldehyde dampen waar alle studiematerialen in gedrenkt waren. En, heel eerlijk, hielp het ook niet mee dat het best uitdagend was om te zoeken naar een goede balans tussen een leuk studentenleven en een zware uren-studie als BMW. Zo deed ik bijvoorbeeld graag mee in de rol van ‘koning Minos’ in het theaterstuk van Mebiose in 2009/2010. Maar dat moest wel naast de vele lesuren, terwijl ik moest toezien hoe huisgenoten op de IBB en jaargenoten bij studentenvereniging Navigators Utrecht, lesroosters hadden van maar acht tot twaalf contacturen per week. Maar driemaal was toch echt scheepsrecht: ik slaagde in mijn derde jaar eindelijk voor het vak.
PhD or not to PhD
Gedurende het grootste gedeelte van de studie wist ik niet wat ik wou gaan doen als ik eenmaal de bachelor diploma op zak zou hebben. Wel was het mij duidelijk dat ik het inhoudelijk allemaal erg interessant vond, en dus begon ik na te denken over een PhD. Uiteindelijk ben ik afgestudeerd in 2015, na het volgen van de (destijds gloednieuwe) master Regenerative Medicine & Technology. Maar tijdens mijn stages heb ik van dichtbij gezien dat het dagelijks leven erg slopend kan zijn als het PhD-onderwerp niet je interesse/passie is. Dat komt door de enorme investering die het van je vraagt. Voor mij persoonlijk betekende dit dat ik alleen een PhD wou doen op een onderwerp dat ik superleuk zou vinden. Maar het vinden van dat type PhD traject bleek erg lastig te zijn. Meedoen met de funding-aanvragen van anderen, zelf tweemaal een KWF-aanvraag schrijven, solliciteren.. het mocht helaas allemaal niet baten. Maar kon ik eigenlijk wel iets anders doen dan dat? Want de BMW-opleiding had me (destijds) niet geleerd wat er nog meer buiten het carrière pad van PhD-postdoc-tenure track bestond. Een gemis als je het mij vraagt. Ik moest het zelf gaan ontdekken.
BMW & IT
Naast wetenschappelijke interesses had ik ook computers/IT-processen als hobby. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat een combinatie hiertussen mij erg goed ligt. Na een carrière pad bij o.a. Julius Clinical en het AvL/NKI, werk ik sinds begin 2020 als ‘research-IT coördinator’ bij het Prinses Máxima Centrum voor de kinderoncologie in Utrecht. Dit betekent dat ik dé brug ben tussen onderzoekers en IT in. In de praktijk betekent dit meedenken en helpen in de ontwikkeling en implementatie van IT-innovaties die het onderzoek, in dit geval naar kinderkanker, efficiënter en effectiever moeten maken. Hierbij blijkt mijn biomedische kennis, dankzij de studie BMW, van essentiële waarde te zijn doordat ik goed snap waar de onderzoekers mee bezig zijn en waar hun echte uitdagingen in liggen. Mijn grootste project gaat over de vindbaarheid van onderzoeksdata, uitgelicht op de website van het Máxima.
Wereldveranderaars
Uiteindelijk heb ik vorig jaar ook het boek Wereldveranderaars gepubliceerd, waar ik kort na het afstuderen in 2015 mee begonnen was. Het resultaat van een lang onderzoeks- en schrijfproces waar veel passie in gezeten heeft. Volgens een research-collega was het op het gebied van de tijd- en energie-investering die het van mij had gevraagd, toch wel enigszins vergelijkbaar met het doen van een PhD.