Lucas Lourens (1966) studeerde geologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Hij promoveerde in 1994, eveneens in Utrecht, op een proefschrift over Plio-Pleistocene klimaatveranderingen in de Middellandse Zee, waarna hij gedurende diverse postdoc aanstellingen zijn onderzoek kon voortzetten aan de Universiteit Utrecht (1994-1999), de Vrije Universiteit van Amsterdam (1999-2000) en het CNRS-Cerege te Aix en Provence (2000-2001). In 2002 ontving hij van NWO een prestigieuze Vidi beurs om de veranderingen in de snelheid van de rotatie as van de aarde op geologische tijdschalen te onderzoeken en ging hij werken als UD binnen de vakgroep stratigrafie/paleontologie. Hij participeerde in expedities naar o.a. de Walvis Rug en Golf van Cadiz in het kader van het internationale Ocean Drilling Program (ODP/IODP). Zijn onderzoek naar de broeikaswereld van 55 miljoen jaar geleden nam een centrale plaats in de Geotruck en bij de Utrechtse deelname aan de Nationale Academische Jaarprijs 2006-2007 van NRC Handelsblad, die hij samen met Tine Beneker van het departement SGPL en een team van wetenschappers, studenten, docenten en mediamensen won op basis van de beste vertaling van baanbrekend onderzoek naar een breed publiek. In 2010 ontving hij van NWO een Vici
prijs, waarmee hij in staat werd gesteld om een eigen onderzoeksgroep te starten met als doel de invloed en ontwikkeling van de astronomische cycli op het klimaat tijdens de broeikas en ijskastwerelden van het Cenozoïcum te onderzoeken. Per 1 februari 2011 is hij benoemd als hoogleraar paleoklimatologie bij het departement Aardwetenschappen van de faculteit Geowetenschappen, Universiteit Utrecht. In zijn oratie ‘Klimaatextremen’ plaatst Lucas Lourens de huidige opwarming van de aarde in een geologisch perspectief.