In de VS is een faculty club ‘the way to connect'

“In de Verenigde Staten is de faculty club de spil van het sociale leven", vertelt Kim Donaldson (medewerker University College Utrecht). "Als een universiteit geen echte faculty club heeft, biedt de campus zelf met haar vele gebouwen zoals een museum, sportcomplex, bar, enzovoort nog steeds gelegenheid voor een vergelijkbare ervaring en verbinding. Dat is ‘the way to connect people’."

De Utrechtse Faculty Club is ontzettend leuk, maar nog niet heel erg bekend. Dat is in de VS wel anders: daar hebben de faculty clubs een sterke verbinding met hun medewerkers en alumni. Bij Colby College, waar ik zelf heb gestudeerd, heeft de faculty club geen specifieke locatie, maar voor alumni bestaan er wel verspreid over het hele land ‘hubs’, waardoor je nog een stukje universiteit hebt in je eigen omgeving. Dat lijkt een beetje op de alumninetwerken die hier in Utrecht vanuit het Alumni Office worden georganiseerd. Verspreid over de VS organiseren die hubs allerlei evenementen, sprekers, borrels. Het grote verschil is, denk ik, dat studenten, medewerkers en alumni in de VS meer ‘pride’ voelen voor hun eigen college; ze vinden het leuk om lid te zijn van iets unieks, iets dat alleen openstaat voor die mensen die verbonden zijn of waren aan dat specifieke college en niet voor iedereen. Die trots begint al tijdens de studie. Via het alumnibureau en de faculty club zijn studenten ook nauw betrokken bij de activiteiten van de universiteit.

De Utrechtse Faculty Club is ontzettend leuk, maar nog niet bij iedereen bekend. Dat is in de VS wel anders.

Betrek studenten eerder bij de Faculty Club

Door onze campus en college-gemeenschap zijn we hier bij University College Utrecht al een soort faculty club. Misschien moet er iets soortgelijks ook op het Science Park komen, want hoe betrek je al die mensen bij de Faculty Club in het Academiegebouw? Of hoe zorg je ervoor dat er zoiets als ‘pride’ kan ontstaan? Extra ‘collaboration’ tussen verschillende faciliteiten zou ook bijdragen aan de naamsbekendheid. Want nu kun je wel lid zijn van Olympos, maar dan ben je nog geen lid van Parnassos. Terwijl als je lid zou zijn van een faculty club naar Amerikaans model ben je lid van alles tegelijk. Het helpt als studenten er in een vroeg stadium weet van krijgen dat de Faculty Club bestaat en dat ze er lid van kunnen worden zodra ze alumnus zijn. Omdat de Faculty Club zich niet specifiek richt op studenten als doelgroep blijft ‘ie ook wat minder bekend. Ik vind dat jammer, want een grote universiteit als de onze heeft een faculty club nodig.

Ik kreeg er een ‘fancy’ gevoel

Ik ben zelf een paar keer naar de Faculty Club geweest. Het was er leuk, er hing een goede sfeer, met het mooie restaurant en de prachtige tuin! Als je er rondloopt krijg je een specifiek, ‘fancy’ gevoel. Ik vind dat wel fijn. Maar ik kan me voorstellen dat het mensen ook kan afschrikken, in de zin van ‘hoor ik wel thuis bij dit fancy gezelschap?’. Maar toch denk ik dat het veel mensen aantrekt, ook al omdat zo’n club de mogelijkheid biedt om in contact te komen met andere leden uit de gemeenschap van de uni. Ik verheug me erg op onze gezamenlijke activiteit, een ‘big celebration’ die openstaat voor iedereen. Met voor elk wat wils, waar je verbinding kunt aangaan en ‘happy’ kunt zijn. Ik verwacht dat het vijfentwintigjarig jubileum de uni en University College een boost geeft. Het is ‘a way to get everybody in the spirit!’”