Moderate Modernity: The Newspaper Tempo and the Transformation of Weimar Democracy

Jochen Hung

Omslag van Jochen Hungs boek 'Moderate Modernity' (2023). Een man leest de krant Tempo

In ‘Moderate Modernity: The Newspaper Tempo and the Transformation of Weimar Democracy’ onderzoekt universitair docent Cultuurgeschiedenis Jochen Hung de geschiedenis van “de modernste krant van Duitsland” tijdens de opkomst van de nazi's en de ineenstorting van Duitslands eerste democratie.

De stem van een generatie

‘Moderate Modernity’ beschrijft het lot van een in Berlijn gevestigde krant in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, en daarmee de metamorfose van een levendige liberale samenleving in een onderdrukte autoritaire dictatuur.

Ooit riep Tempo zichzelf uit tot “de modernste krant van Duitsland”. De krant probeerde de geest van het Berlijn van de Weimarrepubliek te vangen door een stem te geven aan een op de toekomst gerichte generatie die was opgegroeid onder de nieuwe democratische orde. Tempo roemde moderne technologie, sport en Amerikaanse consumptiegoederen, en gaf een optimistische visie op de toekomst van Duitsland als een liberale consumptiemaatschappij, verankerd in westerse waarden.

De geschiedenis van Tempo leert ons hoe liberale democratieën hun eigen ergste vijand kunnen creëren en voeden.

Verandering van visie

Het idee van de krant van een modern, democratisch Duitsland werd ondermijnd door de politieke en economische crises die Duitsland begin jaren dertig troffen. Flappers, Amerikaanse koelkasten en moderne muziek – zaken die Tempo ooit had aangeprezen als vertegenwoordigers van de Duitse toekomst – werden nu door de krant verworpen als symbolen van een voorbije tijd.

De omslag van Tempo’s visie op de Duitse toekomst toont aan dat beschrijvingen van de Weimarpolitiek als een patstelling tussen rechtschapen democraten en rabiate extremisten geen recht doen aan de historische complexiteit van de periode. We moeten de nazi's eerder accepteren als een dodelijk product van de Duitse democratie zelf. De geschiedenis van Tempo leert ons hoe liberale democratieën hun eigen ergste vijanden kunnen creëren en voeden.