Four Ways of Hearing Video Game Music

In zijn boek Four Ways of Hearing Video Game Music geeft Michiel Kamp een nieuw overzicht van de manieren waarop videogames ons uitnodigen om naar hun muziek te luisteren. Hij gebruikt een fenomenologische benadering om muziek in videogames te karakteriseren en vraagt zich af wat we horen in de muziek wanneer we een game spelen.

Vier manieren van horen

Door te putten uit fenomenologische benaderingen van muziek en studies naar het luisteren van muziek in verschillende disciplines, legt Kamp uit wat de vier belangrijkste manieren zijn om hetzelfde muziekstuk te horen: via achtergrond-, esthetisch, ludisch en semiotisch horen.

Als achtergrond wordt er helemaal niet naar muziek geluisterd, maar kan het toch beschreven worden in termen van stemmingen, affordances, of apparatuur. Esthetisch horen is een reflectieve houding die uitnodigt tot hermeneutische interpretatie.

Ludisch horen nodigt uit tot ‘meespelen’ met de muziek, hetzij door belichaamde beweging, hetzij als reactie op de filmische of theatrale connotaties van de muziek. Bij semiotisch horen beargumenteert Kamp dat we muziek horen als transparante symbolen of signalen die informatie geven over de staat van een spel.

Casestudy’s

Het boek onderzoekt deze vier categorieën aan de hand van gedetailleerde casestudy's van videogames uit verschillende tijdperken en genres, vergezeld met opnames van gameplay en beelden op een bijbehorende website.