Woord vooraf
Marjan Minnesma
Directeur Stichting Urgenda
Ze werd in 2016 uitgeroepen tot eerste alumnus van het jaar en is jury voorzitter van dit jaar.
Wetenschap op de rand van het ravijn
Als ik 10 jaar geleden aan wetenschappers vroeg waarom ze zich niet publiekelijk lieten horen over de klimaatcrisis, dan was het antwoord meestal ik wil geen activist zijn
. Ze vertelden ook dat het schadelijk was voor hun wetenschappelijke carrière. Mijn wedervraag was waarom is het eng of activistisch om te zeggen dat je je zorgen maakt, op basis van jouw wetenschappelijke kennis?
Inmiddels is dat ten dele wel gekeerd. Er zijn veel topwetenschappers wereldwijd die zich uitspreken over het gevaar van ontwrichtende klimaatverandering en sommige hebben zich aangesloten bij bewegingen zoals Extinction Rebellion. Ik denk dat iedereen met verstand van zaken en ook de universiteit als instituut zich uit moet spreken en grote zorgen moet uiten. Dit kan naast het werk aan oplossingen. De druk om te veranderen zal verder moeten toenemen, want het politieke systeem en de overheid met haar wetten en regels is extreem traag en inert. Vaak wordt dat alleen doorbroken door een ramp. Na de Watersnoodramp in 1953 kwamen de deltawerken. Afgelopen jaar legden we binnen een jaar een LNG-terminal neer in Groningen voor vloeibaar aardgas uit het buitenland, terwijl normaal alleen de vergunverlening al 6 tot 8 jaar kost. Dat soort snelheid hebben we ook nodig bij het aanpakken van klimaatverandering. Nu. Op basis van de wetenschap en niet pas na een reeks rampen.