Dubbelinterview
Een leraar kan een wereld van verschil maken voor leerlingen, in positieve én negatieve zin. Mustapha Esadik en Sabine Oudt, beiden alumnus en leraar, vertellen over hun ervaringen in het klaslokaal.
Het is fantastisch als het lukt om ze aan te zetten
Ik was een brave leerling waar niemand last van had,
vertelt Mustapha tijdens onze ontmoeting in de Oude Hortus, Al was ik eigenlijk niet zo bezig met school. Ik ben een klassieke stapelaar en deed altijd meerdere dingen tegelijk. Als je niet kunt kiezen doe je gewoon beide studies én dat leuke project ernaast toch?
lacht hij. Daardoor ben ik lang bezig geweest. Maar ik heb alles afgemaakt, met veel plezier.
De decaan op de mavo raadde me af om journalistiek te gaan doen. Het is een lang traject en je moest loten, hij dacht dat ik weinig kans maakte. Gelukkig heb ik me niet laten ontmoedigen door zijn goedbedoelde advies. Inmiddels ben ik actief in een diversiteitswerkgroep bij de UU, juist om stapelaars te helpen.
Op het vwo voelde ik me een watermolecuul in de zee, reageert Sabine. Ik had niet altijd door dat docenten mij zagen. Later hoorde ik via via dat sommige docenten nog steeds wisten wie ik was. Dat ontroerde me, de betrokkenheid was er dus wél.
Mustapha: Ik heb veel geleerd van docent Jaap, die lesgaf op mijn middelbare school en aan de lerarenopleiding. Hij liet me zien hoe belangrijk het is om te laten merken dat je geïnteresseerd bent in leerlingen, dat je echt contact maakt.
Sabine: Daarom probeer ik alle leerlingen met kindness te benaderen, met vriendelijkheid en persoonlijke aandacht. Mijn collega Rob weet altijd die positieve insteek te vinden. Hij is een inspirerend voorbeeld, ook voor de leerlingen. We hebben zo’n jaarboek waar ze in schrijven wie hen het meest heeft gemotiveerd en Rob staat op 1.
In het begin was ik veel met mezelf bezig, later meer met de klas
"Interesse in de ander is het allerbelangrijkst, hoeveel je ook van elkaar verschilt reageert Mustapha. Humor helpt en maakt het gewoon leuk om te praten met iedereen. Ik ben een docent van orde en regels, dat werkt alleen als de band goed is. Leerlingen die worden aangesproken weten: dit is de regel, niets persoonlijks. Dan kan je af en toe wat meer ruimte geven als er iets speelt bij een leerling. Dat ziet de klas, dat wordt geaccepteerd. Dat vertrouwen moet je veroveren."
Sabine: "Ja, dat is hard werken soms. Ik had een havo 4 klas die gewoon niet luisterde. Op het dieptepunt gooiden ze allemaal vliegtuigjes naar mijn hoofd. Ik hield mezelf voor dat het niet persoonlijk was omdat ze mij helemaal niet kenden, maar ik wist het écht niet meer. De negatiefste leerling in de groep was duidelijk heel intelligent. Een medeleerling noemde haar dom in de klas. Daar heb ik een hekel aan en ik zei meteen dat zij zonder twijfel één van de slimste leerlingen van de school was. Dat bleek het omslagpunt. Ik kreeg een betere band met haar en de rest ging daarin mee, het werd gezellig. En dat meisje had een 10 voor wiskunde op haar eindrapport!"
"Wat havo 4 betreft kunnen we elkaar de hand schudden", zegt Mustapha. "Ik gaf Nederlands aan een heel drukke groep, ik kreeg ze niet mee. Na wat rondvragen ontdekte ik dat ze teleurgesteld waren in de school. Afspraken waren niet nagekomen, het schoolreisje was afgeblazen. Samen zijn we extra dingen gaan organiseren, zoals voetbal en een hiphop clinic. De sfeer draaide snel om. Soms speelt er in zo’n groep iets dat groter is dan jij. Kijk vooral naar wat ze leuk vinden en nodig hebben."
"Leerlingen kunnen je zo verrassen. Ik had een trucje gedeeld om honderd decimalen van Pi uit het hoofd te leren", vertelt Sabine. "Na twee maanden kwam een stil meisje vertellen dat ze al tot 50 was gekomen. We hebben afgesproken dat ik zou trakteren als ze de honderd zou halen. En jawel hoor, daar stond ze voor de klas Pi uit te schrijven op het bord. We waren allebei zo trots. Je hebt me de schoonheid van Wiskunde laten zien, schreef ze later in een brief. Het voelt wat opschepperig om dit te vertellen eigenlijk."
Hoe komt een docent erbij om tegen een leerling te zeggen: met jou wordt het nooit wat?
Mustapha: Nee, helemaal niet! Het is fantastisch als het lukt om ze ‘aan te zetten’, de dankbaarheid voor dat contact moeten we juist delen. Ook met ouders, die ben ik gaan bellen als het goed ging met hun kind, niet alleen als er iets mis was. Zo laat je zien dat je de relatie serieus neemt. Je werkt samen met leerlingen én hun ouders.
Sabine: Mijn moeder wilde mijn keuze voor Wiskunde bespreken met de docent. “Zou je dat wel doen?” zei hij. “Je kan het best maar het is heel saai”. Het was duidelijk dat hij zelf niet zijn passie stond te volgen voor de klas, dus ik hechtte daar weinig waarde aan. Saai heb ik het geen moment gevonden, moeilijk wel.
Mustapha Esadik
Mustapha Esadik studeerde Journalistiek en Geschiedenis aan de HU, daarna Neerlandistiek en de lerarenopleiding bij de UU. Hij is hogeschooldocent Journalistiek en doet onderzoek naar Meertaligheid en Onderwijs. Daarnaast is hij domeinspecialist Voortgezet Onderwijs bij Stichting Lezen, werkt hij mee aan lezeninhetvo.nl en heeft hij zitting in de adviescommissie over een inclusiever curriculum in de opleiding Nederlandse Taal en Cultuur bij de UU.
Sabine Oudt
Sabine Oudt studeerde Wiskunde en Science en Business- management. Na haar studie heeft ze zich ingezet voor sociale impact en duurzaamheid in het bedrijfsleven. Ze besloot leraar te worden om, via de generatie van de toekomst, nog directer bij te dragen aan een betere en duurzamere wereld. Ze geeft Wiskunde aan het St. Bonifatiuscollege in Utrecht.