De loopbaan van... Eva González Pérez
Tijdlijn
1975 Komst naar Nederland
2000 Afgestudeerd aan de Universiteit Utrecht en beëdigd als advocaat
2007 Zet eigen advocatenkantoor op in Helmond
2015 Vanaf 2014 raakt zij betrokken bij het toeslagenschandaal, in 2015 wint zij hierin de eerste zaak
2022 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Andere prijzen voor haar rol in het toeslagenschandaal: Issue Award, de Don Justo José Manuel Maza-prijs, de Puñetas de Plata-prijs en (met Pieter Omtzigt) de Coornhertprijs
2023 Alumnus van het Jaar Universiteit Utrecht en lid Staatscommissie Rechtsstaat
Doorzetten loont
Ik wil advocaat worden
,zei de twaalfjarige Eva González Pérez in de eerste klas van de huishoudschool. Leraren keken haar meewarig aan, maar zij liet zich er niet door ontmoedigen. Integendeel.
Voor wie bij de naam Eva González Pérez een belletje gaat rinkelen, maar niet meer helemaal weet waarom: ze speelde een cruciale rol in het toeslagenschandaal. De sociaal advocaat en Alumnus van het Jaar bracht structurele problemen bij de Belastingdienst aan het licht, wat in 2021 leidde tot de val van het kabinet.
Taart bakken
Eva is twee jaar als ze van haar opa en oma in Spanje verhuist naar Eindhoven, waar haar ouders een bestaan proberen op te bouwen. Zoals veel migrantenkinderen in die tijd moet ze na de lagere school naar de huishoud- school. "Vooral mijn vader was verbaasd als ik op school taart had gebakken.'Taart bakken?! Wat ís dat voor school?' Na het eerste jaar mocht ik naar de mavo." Lachend: Ik had wel beter moeten opletten, want taart bakken kan ik nog steeds niet.
Na de mavo, volgen de havo en het vwo. Het is een lange, niet altijd makkelijke weg. Maar ik wilde rechten doen, dus ik zette door
.
En dat wordt beloond: ze gaat Nederlands Recht studeren aan de Universiteit Utrecht.
Studentenleven
De eerste twee jaar bakte ik er niks van. Pas daarna haalde ik alles. Als ik nu weer zou studeren — dat is ook een tip voor huidige studenten — zou ik een dagdeel per week naar de rechtbank gaan. Zittingen bijwonen, praten met advocaten en de bode, kopieën vragen van verweerschriften en conclusies. Dan had ik al veel eerder gezien hoe leuk het vak is. Een echt studentenleven heb ik niet gehad en heb ik ook niet gemist. Ik woonde nog thuis in Eindhoven en zat niet bij een studentenvereniging. Mijn man en ik waren al samen. We vonden snel na de studie werk en zijn getrouwd.
Mensen zorgen dat ik de moed niet opgeef
Zoek naar de gelijkenissen
Op verschillende kantoren — met wisselende werksfeer en leermogelijkheden — leert Eva uiteenlopende rechtsgebieden kennen. Echtscheidingen kan ik niet doen, ik wil mensen het liefst weer bij elkaar brengen. Dan denk ik: focus niet zo op de verschillen, zoek de gelijkenissen! Mijn man is Turks, ik Spaans, maar wij zien onze mooie overeen komsten en zijn al dertig jaar gelukkig samen.
Mede gestimuleerd door de ondernemerszin van haar man besluit Eva in 2007 met collega’s haar eigen kantoor te starten. In de jaren die volgen, concentreert ze zich op arbeidsrecht, sociale zekerheidsrecht en psychiatrisch patiëntenrecht. Maar toen kwam in 2014 de klap.
Toeslagenschandaal
Ik merkte dat mijn man, die een gastouderbureau en kinderdagverblijf had, vaak controles kreeg van de Belastingdienst. Zelf kreeg ik nooit controles. En opeens ontvingen zijn klanten geen kinderopvangtoeslag meer. Ze moesten gegevens inleveren en ik dacht toen nog: stuur alles op, dan is het zo opgelost. Maar het werd niet opgelost en niemand gaf informatie over het waarom. Ik wist: dit is foute boel.
Het zou uitmonden in het toeslagenschandaal. Jarenlang viel Eva van de ene verbazing in de andere en tot op de dag van vandaag staat zij gedupeerde ouders bij.
Word je dan niet cynisch? Het is vreselijk dat een overheidsinstantie de wet overtreedt, maar andere mensen binnen de overheid hebben juist een positieve rol gespeeld. Het zijn ook altijd mensen die zorgen dat ik de moed niet opgeef zoals de eerste rechter die me gelijk gaf, de klokkenluider waardoor ik wist dat de rechter maar de helft van de stukken kreeg, Pieter Omtzigt die hielp de ernst van de zaak duidelijk te maken en de ombudsman die zich uitsprak. Zonder al die schakels was ik er niet gekomen.
Onbelangrijk
Naast een Koninklijke onderscheiding voor haar niet afatende inzet ontving ze vele prijzen. Maar op de vraag waar Eva het meest trots op is, antwoordt zij resoluut: Mijn kinderen. De rest is onbelangrijk. Het gaat niet om status of geld, ik doe dingen om een voorbeeld te zijn voor mijn kinderen, zodat zij ook leren doorzetten
.