Column Pia de Jong
Het Poortstraatgevoel
Na jarenlange omzwervingen over de aardbol ben ik weer terug in Nederland. Deze dagen denk ik vaak terug aan de nazomer van 1979, toen ik als de eerstejaars student aankwam in Utrecht. Net als toen, kom ik van ver, ken ik niemand en ga ik, omdat mijn maag knort, op zoek naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Ik snuif nieuwe geuren op.
Ik voel me weer dat achttienjarige meisje uit Roermond, dat daags na haar eindexamen haar matrasje neerlegde op een zolderverdieping in de Utrechtse Poortstraat. Mijn koffer uitpakte, diep ademhaalde en, op hoop van zegen, op pad ging. Die grote stad vond ik behoorlijk intimiderend. In de mentorgroep voelde ik me de eerste dag nog een buitenstaander, maar diezelfde avond al ging ik met mijn nieuwe vrienden uit tot diep in de nacht.
Ik voel me weer dat achttienjarige meisje uit Roermond, dat daags na haar eindexamen haar matrasje neerlegde op een zolderverdieping in de Utrechtse Poortstraat
In mijn Utrechtse jaren zoog ik gretig kennis en wijsheid op. En zoog even gretig het leven op. Tussen het studeren door werd ik verliefd op de verlegen natuurkundestudent die in hetzelfde huis woonde. Vijfenveertig jaar zijn sindsdien verstreken en wederom is alles nieuw, behalve die huisgenoot, allang niet meer verlegen, die mijn metgezel voor het leven werd. Er ligt wederom een onbeschreven lei voor me en ik heb geen idee waar ik moet beginnen. Ik wandel naar het plantsoentje en maak een praatje met een mevrouw die iets aardigs tegen me zegt. In de Poortstraat lukte het me destijds mijn leven vorm te geven. Dat vertrouwen dat alles goed komt, is altijd bij me gebleven.
Het leven heeft me veel moois gebracht. Boven ons bed hangen de geboortekaartjes van onze drie inmiddels volwassen kinderen. Ik ben op een leeftijd om terug te kijken en vraag me af hoe het mijn vroegere studiegenoten is vergaan. Waar zijn ze mee bezig en denken ze nog wel eens aan mij? Ik zou graag weer eens op het Wed bij Café Vanouds De Vriendschap een biertje met hen willen drinken, ook al bestaat dat niet meer.
De zomer staat voor de deur, met zijn vertrouwde geuren. Ik ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen. Ik verheug me er in ieder geval op te schrijven voor Illuster. Terug in de moederschoot van de universiteit die mijn leven richting gaf. Aangenaam kennis te maken, wil ik maar zeggen. Ik hoop van jullie te horen.
Pia de Jong
Pia de Jong haalde haar kandidaatsexamen Nederlandse taal- en letterkunde in 1983 en haar Doctoraal Psychologie in 1989. Haar debuut Lange dagen won de Gouden Uil publieksprijs. Ze publiceerde verschillende andere romans, waaronder de memoire Charlotte. Ze schreef tien jaar lang columns vanuit Amerika voor de Achterpagina van NRC Handelsblad.