Bericht uit...
De Himalaya
Werken op het dak van de wereld
Ik ben op onderzoeksexpeditie hoog in de Himalaya, bij Rara Lake - het grootste zoetwatermeer in Nepal. Dagenlang schudden we met tien kilometer per uur in de jeep tot we het meer bereiken. Onderweg installeren we weerstations en bodemvochtsensoren. Tijdens onze reis worden we ondergedompeld in een enorme variatie aan landschappen en klimaatzones.
Tijdens onze huwelijksreis in 1999 wandelden mijn vrouw en ik vier maanden lang door de Himalaya. Dat was het begin van onze lange en hechte connectie met Nepal, de machtige Himalayatoppen en de Nepalese bevolking. We woonden en werkten er twee jaar in 2003 en 2004 en daarna volgden vele onderzoeksexpedities. Ik doe onderzoek naar de effecten van klimaatverandering op de watercyclus in het hooggebergte, in het bijzonder de Himalaya. Je kunt daar computermodellen voor gebruiken of satellietbeelden, maar de enige echte manier om te begrijpen hoe het systeem werkt, is om metingen te doen in de bergen en die te combineren met andere methoden.
Mijn hechte connectie met Nepal begon tijdens mijn huwelijksreis in 1999
Eerder tijdens deze expeditie doorkruisten we het laaggelegen deel van het immense stroomgebied van de Karnali-rivier. Ik doe dit met een promovenda die onderzoekt hoe veranderingen van het landgebruik en klimaatverandering samen de watertoevoer naar Bardia National Park in de laagvlakte laten veranderen. Dat onderzoek is deel van het Save the tiger!-project waarbinnen ecologen, sociologen, hydrologen en geologen samenwerken om veranderingen van het leefgebied van de tijger in het nationaal park te begrijpen.
Het is een bewogen trip, met in één van de eerste nachten een aardbeving met het epicentrum op enkele tientallen kilometers afstand. Maar het is ook een droom om de ene dag omringd te zijn door tijgers, krokodillen en tropische vegetatie in de laagvlaktes en een paar dagen later omgeven te zijn door de hoogste besneeuwde bergen van de wereld die essentieel zijn voor de watervoorziening van mens en dier.
Walter Immerzeel
studeerde Milieukunde en promoveerde in 2008 bij het departement Fysische Geografie van de Universiteit Utrecht. Als hoogleraar berghydrologie onderzoekt hij de gevolgen van klimaatverandering voor gletsjers in Azië en de beschikbaarheid van water voor de miljoenen mensen die stroomafwaarts wonen. Walter kreeg onder meer een Veni en Vidi Beurs van NWO en de prestigieuze Macelwane medal van de American Geophysical Union.