Ossenbloedrode balken en een torentjeskleed

“Tja, hoe pak je zo’n opdracht als architect op? Ik begin altijd met gesprekken met mijn opdrachtgever", vertelt Jaap Dijkman. "Die staat centraal en daar haal ik mijn inspiratie uit. Al pratende komen we tot iets. We zetten die ideeën even op het vuur, laten ze sudderen, durven te twijfelen, praten verder. En zo ontstaat vanzelf een moment waarop we zeggen: dat is het!"

De systeemplafonds moesten eruit

"Je doet natuurlijk ook archiefonderzoek. We hadden hier in Utrecht te maken met een pand uit de vijftiende eeuw. Dan wil je wel ongeveer weten wat je gaat tegenkomen en wat je ermee kunt doen. Sommige dingen waren gelijk duidelijk: die systeemplafonds moesten eruit. Maar er deden zich ook andere vragen voor. Hou je de twee collegezalen waaruit het pand bestond in stand als kamer en suite? Welke kleur gebruik je voor die prachtige balken die tevoorschijn kwamen? Hoe situeer je de bar of de toiletgroepen? Al pratende vind je antwoorden. Voor die balken hebben we uiteindelijk voor een oude kleur ‘ossenbloedrood’ gekozen; die kleur werd vroeger echt gemaakt met ossenbloed, ook om te voorkomen dat het hout ging rotten."

De middeleeuwse zaal hebben we in zijn oude glorie hersteld. De universiteit wilde, naast een ruimte voor borrel en diner, ook een boekenkast en kleine werkplekken. Daarom hebben we aan de lange zijde over de gehele lengte en twee verdiepingen hoog, een kastenwand ontworpen. Daarin hebben we de bibliotheek, de trap naar de entresol, de toegangsdeuren en nissen voor internetgebruik opgenomen."

Voor de balken hebben we een oude kleur ‘ossenbloedrood’ gekozen; die kleur werd vroeger echt gemaakt met ossenbloed, ook om te voorkomen dat het hout ging rotten.

Nieuw met respect voor de geschiedenis

"We werken graag met staal en hout. Dat veroudert mooi, is niet zo kostbaar en sluit ook mooi aan bij de oude sfeer die de zaal uitstraalt. Want ook dat was een keus: of je maakt er iets antieks van of je maakt er iets nieuws van, maar dan wel met respect voor het oude. Wij hebben voor dat laatste gekozen. De initiatiefnemers van de Faculty Club wisten dat wij dat respectvol konden. Ze hadden inspiratie opgedaan door te gaan kijken bij Teylers Museum in Haarlem en Arti et Amicitae aan het Rokin in Amsterdam voor wie wij ook hebben gewerkt. En ze wisten van onze projecten voor Dudok in Rotterdam en Den Haag en het vroegere Polman’s Huis in Utrecht dat wij soortgelijk werk konden leveren.

We hebben ook de bar, fauteuils, tafels, het vloerkleed  en de lichtarmaturen voor de Faculty Club ontworpen. Ik heb begrepen dat het vloerkleed en de fauteuils inmiddels weg zijn. Voor dat vloerkleed gebruikten we als motief het torentje; dat is later het logo van de Faculty Club geworden. Ik denk dat we in totaal zo’n anderhalf jaar bezig zijn geweest met deze opdracht. Met veel plezier!”