Dyscalculie
((19x3)-(12:2) +49) :2 = ? En kunnen kinderen met dyscalculie dit ooit leren?
Kinderen met dyscalculie hebben een groot aantal problemen gemeenschappelijk. In elk geval hebben ze beperkte direct oproepbare en opgeslagen kennis, waardoor ze niet meteen weten wat de uitkomst van 12:2 is. Ook hebben ze een gebrek aan inzicht in oplossingsprocessen. Hierdoor kunnen ze 19x3 niet oplossen via bijvoorbeeld 10x3 + 9x3. Een opgave als bovenstaande zullen ze dus nooit zonder hulp van een rekenmachine kunnen oplossen. Duidelijk is dat deze problemen al in de vroege ontwikkeling van schoolse rekenvaardigheden tot vergaande consequenties leiden. Het is voor een gedragsdeskundige niet eenvoudig om het verschil tussen ernstig rekenprobleem en rekenstoornis te diagnosticeren. Er zijn drie criteria waar in ieder geval aan voldaan moet worden: criterium van achterstand, ernst en hardnekkigheid. Op basis van de diagnostiek kunnen wetenschappelijk verantwoorde behandelingsaspecten voor zwakke rekenaars worden aangegeven. Kinderen met dyscalculie hebben recht op een dyscalculieverklaring. De in deze verklaring genoemde faciliteiten leiden er veelal toe dat het voor dyscalculici toch mogelijk wordt een schoolloopbaan te doorlopen, en examen en rekentoets te halen.
Hans van Luit, hoogleraar Dyscalculie