Kunst mogelijk maken voor iedere Utrechter
Als Appie Alferink vroeger ziek was of zich boos of verdrietig voelde, knapte hij op van muziek maken. “Kunst in je leven maakt je gelukkiger en gezonder. Helaas is de toegang tot kunst niet vanzelfsprekend. Mijn wens voor de toekomst is dat het beoefenen en het beleven van kunst – of dat nou muziek, toneel, literatuur, schilderen is – voor iedere Utrechter mogelijk is. Met theaters in woonwijken en kunstinitiatieven vanuit de stichting ZIMIHC proberen we dit te bereiken.”
Zat Ik maar In Hoog Catharijne
ZIMIHC staat voor ‘Zat Ik maar In Hoog Catharijne’. Een kreet op een billboard in Hoog Catharijne waaronder Appie, Frans-Willem Korsten, Rob Bekker en Roland Kip kletsnat optraden nadat een wolkbreuk een buitenoptreden had verstoord. Als grapje zeiden ze dat de slogan hun bandnaam was, en zo geschiedde. Het viertal kwam samen toen ze in 1983 voor een werkweek van hun studie Nederlands een theatergroep oprichtten.
‘Culturele trapveldjes’
Het studentenbandje groeide uit tot de stichting ZIMIHC. Onder leiding van Appie als directeur opende ZIMIHC in Utrecht drie theaters – of ‘culturele trapveldjes’, zoals Appie ze zelf het liefst noemt – die kunstenaars uit allerlei culturen de ruimte geeft henzelf te presenteren en ontwikkelen. Van Turkse dansgroepen tot Nederlandse kunstenaars en Marokkaanse dichters. “Samen genieten van elkaars kunst overbrugt verschillen en werkt mee aan het respecteren van elkaars culturen. Bovendien draagt kunst bij aan onze gezondheid en beter werkende hersenen. Iets wat past bij ons stadsie, Utrecht zet als stad namelijk in op Healthy Urban Living.”
Inspiratiebron
De band ZIMIHC is nog steeds springlevend. “Onze liefde voor Nederlandse taal, poëzie en muziek verbindt ons tot de dag van vandaag aan elkaar.” De muziek en teksten van ZIMIHC veranderden mee met het leven van de mannen. “Frans-Willem is nu professor in Leiden en Rotterdam, Rob werkt voor Ithaka Internationale Schakelklassen met jongeren met een migratieachtergrond en Roland is algemeen directeur bij Stichting IZZ. Deze bijzondere mix van maatschappelijke banen, meningen en sterke persoonlijkheden knettert, maar levert mooie muziek op. Vooral Frans-Willem houdt ons regelmatig een spiegel voor en wakkert discussies aan met zijn kritische vragen over de maatschappij. Ook is hij voor mij een bron van inspiratie en creativiteit. Zo heeft ‘ie van die ouderwetse muziekdoosjes geknutseld zodat mensen toch thuis onze muziek kunnen beleven.”
Eén-op-één
Diezelfde creativiteit en ondernemerschap ziet Appie ook terug bij een van zijn jongere medewerkers: Susan Hermanussen, ook een alumnus. “Susan ziet nooit beren op de weg, ook niet toen corona ons dwong om dicht te gaan. Uit haar koker komen onze één-op-één sessies waarin mensen op veilige afstand langs zes voorstellingen lopen – improv, comedy, muziek en exposities – en het idee om kunst naar de voordeur te brengen. Je hebt jonge mensen zoals Susan nodig om zelf fris en verstandig te blijven. Zij brengen nieuwe kennis mee en zijn onze toekomst.”