Promotieonderzoek naar acceptatie van artsen met migratieachtergrond

Niet alleen de geboorteplaats van een arts bepaalt of die door patiënten geaccepteerd zal worden, maar ook de plek waar de arts is opgeleid. Dat concludeert Piet Groot in zijn promotieonderzoek over de integratie van artsen met een migratieachtergrond.

Met zijn proefschrift (getiteld: In het buitenland geboren, maar hier opgeleid: een geschiedkundig en psychologisch verslag over de integratie van migrant-artsen) onderzocht Groot in twee verschillende tijdvlakken hoe artsen met een migratiegeschiedenis integreren in hun sociale en professionele omgeving. Daarbij voerde de promovendus eerst een historische studie uit die inzicht gaf in hoe Amsterdamse chirurgijns in de 18de eeuw toegang verkregen tot het prestigieuze chirurgijnsgilde. Groot: “Dit bleek voor veel migranten uit die tijd tot de mogelijkheden te behoren, mits ze het ervoor over hadden om in Amsterdam hun opleiding tot chirurgijn te vervolgen.”

Voortbordurend op dit inzicht onderzocht Groot in het Nederland en Engeland van de 21ste eeuw wat voor psychologische gevolgen het heeft wanneer een arts in een bepaald land een opleiding volgt. “Hieruit bleek dat een medische opleiding in Nederland gepaard gaat met een stereotype beeld van wat het betekent om in dit land arts te zijn, dat door zowel artsen met een Nederlandse achtergrond als door artsen met een migratieachtergrond wordt onderschreven.”

Opleidingsinstituten zouden toegankelijker moeten worden gemaakt voor instromers met een migratieachtergrond.

Ook ontdekte Groot dat patiënten anders naar artsen kijken wanneer die in het land van bestemming zijn opgeleid: die worden als competenter beschouwd, en zullen daardoor sneller door de patiënt worden geaccepteerd. “Om integratie te bevorderen,” zo concludeert de Utrechtse promovendus, “zouden opleidingsinstituten zoals universiteiten en ziekenhuizen dus toegankelijker moeten worden gemaakt voor instromers met een migratieachtergrond. Daarnaast is het van belang om tijdens de opleiding aandacht te besteden aan zowel het morele en patiëntgerichte handelen van de arts als aan diens andere competenties.”

Het proefschrift van Piet Groot is voor zover bekend het eerste dat geschiedenis en psychologie combineert om een onderwerp zoals integratie te bestuderen.