UU alumnus Marien Raat onderzoekt hoe speltheorie en kwantumcomputers samenkomen

De Vliegenthart-scriptieprijs is in 2024 uitgereikt aan Marien Raat. In zijn afstudeerthesis onderzocht hij de grenzen van computerberekeningen. Tijdens ons gesprek over kwantummechanica en relativiteitstheorie moest ik op een gegeven moment afhaken.

Nu snap ik het niet meer. Wat bedoel je met: kijken naar de staat, verandert de staat?

Marien: Dat is een kwantummechanisch fenomeen genaamd superpositie. Heel kleine deeltjes kunnen op twee plekken tegelijk zijn, totdat een meting bepaalt waar ze zich bevinden. Het meten zelf verandert de staat van het deeltje. Dat dit moeilijk te bevatten is, is volkomen logisch.

Mensen noemen je een genie. Wat vind je daarvan?

Marien: Vlijend, maar ik herken me er niet in. Dat mijn scriptie goed gelukt is, komt omdat ik het onderwerp fascinerend vind. Ik vind de vrijheid die je krijgt op de universiteit, om als onderzoeker in zo’n onderwerp te duiken, heel fijn en ook wel uniek.

Wat wil je worden als je groot bent?

Marien: Haha, die vraag kreeg ik ook van groep 7-leerlingen toen we over ons onderzoek vertelden. Kwantummechanica is een vrij technisch onderwerp voor jonge kinderen maar mijn huidige PhD supervisor heeft een boter-kaas-en-eieren spel gemaakt met kwantumregels. Dat hebben we met ze gespeeld. Groot succes! Ik hou van programmeren en dingen maken, maar mijn ambitie is wetenschapper worden.

Heb je Hans Vliegenthart ontmoet?

Marien: Ja, bij de opening van het academisch jaar. Hij had mijn thesis gelezen en was erg betrokken, heel bijzonder en leuk.

Marien werkt nu aan zijn PhD aan de Universiteit Leiden. Hij onderzoekt hoe speltheorie en kwantumcomputers samenkomen en hoe kennis hierover toegankelijker kan worden via gamification.