Onderzoekers en kunstenaars doen 'Een oproep tot hoop' in tijden van crisis tijdens een voorstelling op het podium
Hoe gaan duurzaamheidsonderzoekers om met gevoelens van angst en machteloosheid rondom de ineenstorting van het klimaat, voortdurende conflicten, polariserende politiek en andere schijnbaar onoverkomelijke crises? “De laatste tijd heb ik het gevoel dat de mensen om me heen - waaronder ikzelf - er misschien aan herinnerd moeten worden om de hoop en elkaar niet te verliezen wanneer wat er in de wereld gebeurt onmogelijk lijkt om op te lossen,” zegt Iris Mathar, junior docent aan het Copernicus Instituut voor Duurzame Ontwikkeling van de Universiteit Utrecht. Mathar creëerde onlangs een optreden met daarin dans en andere kunsten rond het thema hoop in tijden van crisis.
Samenwerking tussen kunst en wetenschap wordt steeds belangrijker, omdat het toelaten en omarmen van zware emoties, empathie, en andere perspectieven nodig zijn om de enorme uitdagingen van onze tijd aan te gaan. Kunst kan mensen triggeren, doen voelen op een dieper niveau en bewegen.
“A Call for Hope” werd uitgevoerd tijdens het Copernicus Open Podium in mei 2024, een populaire creatieve gelegenheid die jaarlijks wordt georganiseerd door en voor onderzoekers van het Copernicus Instituut voor Duurzame Ontwikkeling. Het optreden bracht 12 wetenschappers van het Copernicus Instituut samen met 15 podiumkunstenaars in een indrukwekkende 15-minuten durende productie van 10 scènes waarin dans, poëzie, live muziek en film werden gecombineerd.
Van dystopie naar hoop
Het eerste deel van de show toonde een absurdistische technocratische dystopische toekomst die de dringende behoefte aan hoop, de noodzaak van voelen, en menselijke verbinding liet zien. Dit werd gedaan door een contrast te schetsen tussen enerzijds apathisch bewegende figuren die vastgeplakt zaten aan hun mobiele telefoonscherm, terwijl een stem hen aanspoorde om de verwoeste planeet Aarde te verlaten en de laatste trein naar het volgende interplanetaire station te nemen, en anderzijds freestyle dansers die reageerden op de dystopische beelden onder begeleiding van een live viool.
De laatste tijd heb ik het gevoel dat de mensen om me heen - mezelf inbegrepen - er misschien aan herinnerd moeten worden om de hoop en elkaar niet te verliezen wanneer wat er in de wereld gebeurt onmogelijk lijkt om op te lossen
Een hedendaagse danser met een shirt met daarop 'HOPE' veranderde de koers in de show. Een dichter, die voor het eerst woorden gaf aan de verhaallijn, verkende de destructieve aard van ons systeem en deelde in alle kwetsbaarheid hoe hij ‘leunt op het groene’ (de natuur) om zijn heling te vinden. De Copernicus dansers begonnen in een meeting setting met ‘office moves’ en braken langzaam los uit hun automatische piloot.
Het tweede deel van de show beeldde elementen uit die geassocieerd kunnen worden met een meer wenselijke, positieve toekomst. Het bracht een boodschap van, menselijke verbinding, plezier, empowerment en gronding door middel van feminine en Afrikaanse dans. De show sloot af met een ‘power to the people’ boodschap dmv. Afrikaanse dans, een stijl die ontzettend krachtig is.
Wekelijkse dansbijeenkomsten
“Om onze 12 collega's voor te bereiden op mijn wilde ideeën, organiseerde ik wekelijkse danslessen op kantoor,” legt Mathar uit. “Op een speelse manier schakelden we ons intellect even uit en onderzochten we hoe we ons lichaam konden gebruiken om zin te geven aan alle moeilijke dingen die op dit moment in de wereld gebeuren.”
Mathar wilde elke sociale druk van de sessies wegnemen en een nieuw soort gemeenschap onder collega's vinden. “Ik denk dat dit proces heeft laten zien dat het zo leuk is om in deze vorm met elkaar te verbinden, achter ons bureau vandaan te komen, en gewoon te dansen en plezier te hebben”. Ze is er ook van overtuigd dat dit soort creatieve zingeving wonderen doet voor de productiviteit, focus en creatief denkvermogen waarop we berusten in het werk. “Ik kijk ernaar uit om dit soort energie in de toekomst in ons instituut te blijven gebruiken”, zegt ze.