Nieuwe studie naar mogelijke oorzaken huidhonger

Tijdens de coronapandemie zaten velen verlegen om aanrakingen van medemensen. Huidhonger wordt dat genoemd. Experimenteel psychologen Birgit Hasenack en Anouk Keizer van de Universiteit Utrecht laten in hun meest recente studie zien dat de prevalentie van huidhonger, ook na de coronapandemie, hoog blijft. Hun bevindingen verschenen in ScienceDirect.

Volgens de Utrechtse onderzoekers bleek dat ongeveer 70% van de deelnemers aan het onderzoek graag meer aangeraakt wil worden. Hasenack: “Het is echter onduidelijk waar deze huidhonger, of longing for touch (LFT), precies vandaan komt.” Daarom verkenden Hasenack en Keizer in hun artikel mogelijke oorzaken.

Fysieke afstand is vaker oorzaak van huidhonger dan interne barrières.

Fysieke afstand

De onderzoekers geven aan dat fysieke afstand (zoals niet in de buurt van je sociale netwerk wonen) vaker als oorzaak van huidhonger wordt genoemd dan zogenoemde interne barrières (denk hierbij aan de angst om verkeerd begrepen of afgewezen te worden). Mannen gaven wel iets vaker dan vrouwen aan dat interne barrières bijdroegen aan de huidhonger die ze ervoeren. 

De onderzoeksresultaten van de twee experimenteel psychologen vormen een interessant startpunt voor toekomstige studies en voor de ontwikkeling van interventies om huidhonger te verminderen.

Het artikel Self-identified causes of longing for touch in adults: An exploratory study is zojuist verschenen in Sciencedirect.