Merlijn Staps wint scriptieprijs Graduate School of Natural Sciences

Op woensdag 6 september werd bekend dat Merlijn Staps dit jaar de scriptieprijs van Graduate School of Natural Sciences wint. Hij krijgt de prijs voor zijn proefschrift, “The diameter of hyperbolic random graphs”, het eindproject voor zijn master Mathematical Sciences. Staps kon de prijsuitreiking zelf niet bijwonen, aangezien hij momenteel in de VS is voor een stage aan Princeton University. Gerrit van Meer, decaan van de Faculteit Bètawetenschappen, reikte de prijs daarom uit aan Staps’ scriptiebegeleider Tobias Muller. De andere genomineerden waren Maarten Bransen (Nanomaterials Science), die dit jaar ook al de scriptieprijs van de Universiteit Utrecht won, en Abe Wits (Computing Science).

Staps bestudeerde de afstanden tussen punten in netwerken, met als doel de maximale afstand tussen twee punten in ‘hyperbolische toevallige grafen’ te berekenen. Dit is een moeilijk wiskundig probleem dat meerdere onderzoekers al eerder probeerden op te lossen. Staps was de eerste die een ​​oplossing voor het probleem vond, en zal zijn resultaten waarschijnlijk publiceren in een academisch tijdschrift. De jury, bestaande uit Elwin Savelsbergh (Wiskunde), Gerard Tel (Informatica), Daan Wegener (Wiskunde), Frank de Groot (Scheikunde) en Carleen Tijm-Reijmer (Natuurkunde), loofden de kwaliteit en de diepgang van zijn werk. De jury gaf Staps ook complimenten voor het openen van zijn scriptie met een lekenuitleg van de belangrijkste begrippen, wat een proefschrift over zo’n complex onderwerp makkelijker toegankelijk maakt.

Maarten Bransen

Maarten Bransen combineerde natuur- en scheikunde in zijn masterscriptie, getiteld “Synthesis and Self-Assembly of Gold and Gold-Silver Nanorods”. Hij ontwikkelde nieuwe chemische technieken om extreem kleine deeltjes op een gecontroleerde manier te maken en gebruikte zeer gevoelige 3D-elektronenmicroscopie om de deeltjes die hij had gemaakt te analyseren. Deze technieken zijn zeer gevoelig en door één foutje kan het hele experiment mislukken. Ondanks Bransens nauwkeurige werkwijze mislukten er aardig wat pogingen, zoals hij in zijn scriptie beschrijft. Bransen bleef echter doorgaan, en documenteerde zijn ervaringen om betere werkprocedures te creëren voor toekomstig onderzoek. Zowel Bransens scriptiebegeleider als de jury waren zeer onder de indruk van de kwaliteit van het proefschrift en de hoeveelheid beschreven experimenten.

Abe Wits

Het proefschrift van Abe Wits (Computing Sciences) heet “Estimating Aggregations over Joins”. Wits onderzocht en ontwikkelde een methode om geschatte antwoorden op zoekopdrachten in databases te berekenen waarbij een computationeel intensieve koppeling tussen twee relationele tabellen nodig zou zijn, zonder die koppeling daadwerkelijk te hoeven maken. Wits’ methode levert veel sneller antwoorden op, terwijl de onnauwkeurigheid van het resultaat beperkt en voorspelbaar wordt gehouden. Wits controleerde zijn ideeën in experimenten met synthetische datasets, waarbij zijn methode leidde tot veel betere prestaties en een kleinere onnauwkeurigheid in vergelijking met huidige methoden. De jury heeft de scriptie met veel plezier gelezen, en gaf aan dat deze in een technische, maar zeer duidelijke stijl is geschreven.

Foto's door Ruud van Kooten