In memoriam Professor Jan Raaijmakers
Op zaterdag 14 oktober jl. ontvingen we het trieste bericht dat Jan Raaijmakers is overleden. Jan was al geruime tijd ernstig ziek, maar dat weerhield hem er niet van zich tot het laatste moment in te zetten voor de Life Sciences in het algemeen en het departement Farmaceutische Wetenschappen in het bijzonder. Zelfs tussen behandelingen door verblijdde hij ons nog wekelijks met zijn inspirerende en aangename persoonlijkheid in het David de Wiedgebouw.
Na zijn studie biologie en promotieonderzoek op het gebied van longziekten bij het UMCU heeft Jan ruim 25 jaar binnen GlaxoSmithKline diverse functies vervuld. Vanaf 2009 tot zijn pensioen in 2014 was hij Vice President External Scientific Collaborations Europe. Vanaf 1998 bezette hij bij de Universiteit Utrecht, bij de toenmalige faculteit Farmacie, de leerstoel Pharmaceutical Technology Assessment. Eerst als bijzonder hoogleraar, vanaf 2008 als gewoon hoogleraar.
Zijn strategisch inzicht, netwerk en daadkracht op het gebied van farmaceutische innovatie hebben er in maart 2015 toe geleid dat hij door Minister Kamp van Economische zaken is benoemd tot boegbeeld voor de topsector Life Sciences & Health. In oktober 2016 ontving hij een koninklijke onderscheiding als Officier in de Orde van Oranje-Nassau.
Tomeloze energie
De tomeloze energie van Jan en zijn innemende manier van communiceren hebben vele personen, waaronder onze studenten, weten te enthousiasmeren en inspireren voor de farmaceutische sector en de samenwerking daarbinnen. Hij heeft zich met veel passie ingezet voor het bevorderen van de dialoog tussen de farmaceutische industrie, overheid en academie. Hij was een waar ambassadeur voor de innovatieve geneesmiddelenontwikkeling met een speciale focus op onderlinge samenwerking. Onder zijn leiding zijn zeer geslaagde initiatieven gestart om publiek-private samenwerking op het terrein van gezondheidszorg in Nederland te stimuleren.
Inspirator
Jan was een bijzonder energieke en inspirerende collega, die een scherp verwoorde en opbouwende kritische noot niet schuwde, maar dit steeds vergezeld liet gaan van humor. Daarnaast was hij een groot inspirator voor de studenten en deelde hij graag met hen zijn ideeën over zaken op onderwijs- en onderzoeksgebied. In al zijn handelen stond de menselijke maat voorop, hij was een bruggenbouwer pur sang.
Hij was een markante persoonlijkheid die we als mens, inspirator, collega en ‘boegbeeld’ node gaan missen. In gedachten zijn we bij zijn vrouw Rian, zijn kinderen Hanneke en Adriaan en verdere familie.