CvB-voorzitterschap Anton Pijpers zit erop, vicevoorzitter Margot van der Starre neemt waar

Anton Pijpers, voorzitter van het College van Bestuur (CvB), heeft per 1 november afscheid genomen van de Universiteit Utrecht. Na elf jaar deel te hebben uitgemaakt van het universiteitsbestuur - eerst als vicevoorzitter en de afgelopen acht jaar als voorzitter - is Pijpers nu met emeritaat. Op 1 januari start zijn opvolger, Hans Brug. Tot die tijd neemt vicevoorzitter van het CvB, Margot van der Starre, het voorzitterschap waar.

Van der Starre, sinds 2021 vicevoorzitter van het college, over haar tijdelijke rol: “Rector magnificus Wilco Hazeleger en ik vinden het in deze roerige tijden extra belangrijk om stabiliteit te blijven bieden en zorg te dragen voor continuïteit. Voor die stabiliteit neem ik graag het voorzitterschap tot het eind van dit kalenderjaar waar.”

Verbinding

Als Anton Pijpers één wens heeft voor de toekomst van de universiteit, dan is het dat er blijvend wordt geïnvesteerd in verbinding. “Hoe hou je de gemeenschap betrokken bij en verbonden met elkaar? Ik heb altijd veel energie gestopt in verbinding. Daarbij heb ik een diep geloof dat iedereen ertoe doet. Iedereen heeft een andere rol, maar de één is niet belangrijker dan de ander; ieders bijdrage en stem zijn even waardevol.” 

Ook verbinding met, en betekenisvol zijn voor de maatschappij, noemt de vertrekkend collegevoorzitter belangrijke aandachtpunten, waarbij hij verwijst naar het Strategisch Plan van de Universiteit Utrecht. “Als universiteit zijn we onderdeel van de maatschappij en we kunnen en moeten daar meer laten zien wat onze waarde is. Het thema van het aankomende lustrum, ‘Samenwerking in stad en regio’, biedt daar mooie kansen voor.” 

Beetje pijn

“Ik hou ontzettend van deze organisatie en heb er een groot deel van mijn leven ingestopt, maar ik vertrek met een gerust hart. Er zijn hier zoveel  goede, professionele en betrokken mensen; het zou raar zijn als het zonder mij niet zou lukken. Het is ook goed dat er weer anderen komen, met nieuwe ideeën. Dat is beter voor de organisatie.” Maar ondanks het geruste hart, doet afscheid nemen toch ook een beetje pijn. “Ik kan best loslaten, maar collega’s ga ik echt missen. En de studenten trouwens ook.”