Aangereden wolvin Zuidwest Veluwe had longontsteking maar was in goede voedingstoestand
Zes maart jl. werd er op de Zuidwest Veluwe een wolf doodgereden. De vrouwelijke wolf was drachtig van 8 embryo’s. Ze had een flinke longontsteking, maar ze was desondanks in goede voedingstoestand. Dit blijkt uit het eerste deel van het onderzoek, uitgevoerd door Wageningen Environmental Research (WENR) en het Dutch Wildlife Health Centre van de Universiteit Utrecht (DWHC).
De onderzoekers van WENR keken naar dierecologische zaken als leeftijd, geslacht, voortplantingsstatus, maaginhoud, identiteit gekeken. De onderzoekers van het DWHC richtten zich op veterinaire zaken als ziekten en afwijkingen.
Drachtige wolvin
De vrouwelijke wolf woog ruim 35 kg en was op basis van bespiering en onderhuids vet in goede voedingstoestand. Op basis van gebitsslijtage is haar leeftijd geschat op circa 2 jaar oud. Het dier was beginnend drachtig van 8 embryo’s. De maaginhoud woog ruim 500 gram en bevatte met name haar en huid resten. Macroscopisch konden enkele poten worden vastgesteld. Deze bleken van een volwassen- en een jonge haas. De rest van de maaginhoud zal vanuit een dieetstudie van wolven op een later moment nader worden onderzocht. Genetisch bleek het dier inderdaad individu GW1729f te zijn, de dochter van het roedel op de Noord-Veluwe dat zich sinds 20 juni 2020 op de Zuidwest Veluwe heeft gevestigd. De embryo’s waren nog te klein om DNA van voldoende kwaliteit op te leveren en zodoende ook de vader vast te stellen.
Longontsteking
De wolf had over het hele lichaam zeer uitgebreid trauma ten gevolge van hoogenergetisch impact door bijvoorbeeld een aanrijding met een auto. Er zijn uitgebreid monsters genomen om verschillende (dier) ziekten uit te sluiten, waaronder hondenziekte en Covid-19. Deze bleken allen negatief. met uitzondering van een longontsteking. De wolvin had wel een uitgebreide longontsteking ten gevolge van een infectie met de zogenoemde Franse hartworm (Angiostrongylus vasorum). Een wolf kan besmet worden door het eten van besmette tussengastheren zoals slakken. De vos is een natuurlijke gastheer voor deze wormsoort. Deze worm kan bij honden en vossen een ernstige longontsteking veroorzaken. Bij wolven in andere landen in Europa zoals Italië en Kroatië is de aanwezigheid van deze wormen in wolven ook beschreven In Nederland is de aandoening bij honden in 2009 voor het eerst beschreven en bij vossen in 2014 tijdens een groot ontlastings-onderzoek. In 2017 waren drie van de tien door DWHC (2017) onderzochte vossen positief voor deze worm, en in drie van die gevallen heeft de worm bijgedragen aan de dood. De aanwezigheid van deze wormen in het leefgebied van wolven kan een potentieel gezondheidsprobleem voor de dieren (gaan) vormen. Deze wolvin verkeerde in goede conditie, maar had desondanks een uitgebreide longontsteking. Het is niet met zekerheid te zeggen dat de longontsteking heeft bijgedragen aan het gedrag van het dier en daarmee resulteerde in een verhoogd risico op een verkeersongeluk.
Het onderzoek is uitgevoerd conform het Interprovinciaal Wolvenplan.