“De evolutie van de veterinaire farmacologie van een beschrijvende naar een voorspellende wetenschap opent nieuwe mogelijkheden voor veiligere en effectievere therapieën over verschillende diersoorten en individuen heen.”

Als veterinair farmacoloog ben ik gefascineerd door de vraag waarom verschillende diersoorten zo verschillend reageren op chemische stoffen. Deze variaties – geworteld in de farmacokinetiek en farmacodynamiek – zijn terug te voeren op evolutionaire aanpassingen, genetische eigenschappen, voeding en omgevingsfactoren. Door patronen te herkennen en de onderliggende mechanismen van deze soortspecifieke verschillen te ontrafelen, streef ik ernaar een voorspellend kader voor de veterinaire farmacologie te ontwikkelen.

Wiskundige modellen spelen een centrale rol in dit proces. Ze maken het mogelijk om de stap te zetten van beschrijvende observaties naar een wetenschap die uitkomsten kan voorspellen. Deze verschuiving draagt niet alleen bij aan effectievere farmacotherapeutische strategieën en risicobeheer tussen diersoorten, maar helpt ook het aantal dierproeven in de biomedische wetenschappen te verminderen – door nauwkeuriger, mechanisme-gebaseerde voorspellingen te doen zonder uitsluitend afhankelijk te zijn van empirische testen.

Deze vergelijkende en evidence-based benadering neem ik ook mee in mijn onderwijs, zodat toekomstige dierenartsen onderbouwde, individuele behandelkeuzes kunnen maken. Hoewel dieren vaak verrassende biologische overeenkomsten vertonen, is het herkennen en begrijpen van hun verschillen essentieel voor een effectieve en verantwoorde diergeneeskundige zorg.