In moderne staatssystemen gaan we ervan uit dat er een soort ‘feedback loop’ bestaat tussen de staatsinstellingen. Zou de wetgever bijvoorbeeld een wet maken die niet verenigbaar is met een internationale verdragsbepaling, dan moet de rechter die wet herinterpreteren of zelfs buiten toepassing laten. Vervolgens is het aan de wetgever om daarop te reageren, bijvoorbeeld door de wet aan te passen of een nieuwe wet te introduceren. Die zou de rechter weer kunnen beoordelen op verenigbaarheid met verdragen, enzovoort. Het punt is alleen dat we niet weten of in de praktijk deze wisselwerking zo soepel verloopt als we veronderstellen. We weten vooral erg weinig van de terugkoppeling van de rechter naar andere staatsinstellingen. De rechter doet een uitspraak, maar wat gebeurt er dan?

Hoe raakt ‘de wetgever’ of ‘het bestuursorgaan’ daarvan op de hoogte? Wie zijn ‘de wetgever’ en ‘het bestuursorgaan’ eigenlijk? En hoe verloopt het proces als zij eenmaal kennis hebben gekregen? Welke factoren maken dat wel of niet wijzigingen worden doorgevoerd, en leren de staatsinstellingen van hun verbeterprocessen van de toekomst? Hoe kunnen tekortkomingen in de wisselwerking worden opgelost? Dit is het soort vragen dat het project wil beantwoorden. 

• prof. dr. Mirko Noordegraaf
• prof. dr. mr. Eddy Bauw