Prof. dr. Appy Sluijs

“Om de toekomst in beeld te brengen, moeten we kijken naar het geologische verleden.”

Onderzoeksfocus: Paleoceanografie, Klimaatverandering, Verzuring van de oceanen, Reconstructie van het klimaat, Biogeologie

Appy Sluijs is hoogleraar Paleoceanografie aan het Departement Aardwetenschappen en leider van de onderzoeksgroep Mariene Palynologie en Paleoceanografie aan de Universiteit Utrecht.

Focus op klimaatveranderingen in het geologische verleden

Zijn primaire onderzoeksinteresses zijn het klimaat en de ecologische verandering in het geologische verleden. Hij richt zich vooral op de reconstructie van de temperatuur, de mariene ecologie, de hydrologie, de biogeochemische cycli en het zeeniveau in perioden die werden gekenmerkt door snel toenemende, of over het algemeen hoge concentraties CO 2 in de atmosfeer. Hij doet dit door het onderzoeken van sedimenten die op de zeebodem zijn afgezet. Door het analyseren van deze sedimenten kan Sluijs zien hoe het klimaat in het verleden varieerde, waarom en wat voor biologische impact deze variaties hadden. Deze kennis helpt ons te begrijpen hoe het 'Systeem Aarde' reageert op veranderingen zoals die zich nu voordoen. Samen met studenten en collega's combineert hij micropaleontologische en geochemische (zowel anorganische als organische) technieken om het functioneren van de planeet Aarde onder 'broeikas' omstandigheden te kwantificeren en te begrijpen. De resultaten vormen het ultieme instrument om de prestaties van klimaat- en biogeochemische modellen onder dergelijke omstandigheden te testen.

Het nemen van kernmonsters van de oceaanbodem

Om dit onderzoek uit te voeren gaat Sluijs samen met een grote groep internationale wetenschappers op grote schepen de oceaan op om boorkernen uit de oceaanbodem te halen met het International Ocean Discovery Program. Deze monsters bestaan uit lagen slib en fossiel leven die in miljoenen jaren op de oceaanbodem zijn afgezet. Ze onderzoeken de sedimenten oppervlakkig op het schip vlak nadat ze aan boord zijn gekomen, maar eenmaal aan land, worden sedimentmonsters veel gedetailleerder bestudeerd en kunnen ze conclusies trekken over hoe de oceaan in de loop van de tijd verandert. Dankzij deze kernmonsters heeft Sluijs onder andere ontdekt dat de broeikasgasramp die 55 miljoen jaar geleden leidde tot het uitsterven van veel diepzeesoorten het gevolg was van een klimaatkettingreactie, net zoals wordt verwacht voor de toekomst.

Recent werk: het bestuderen van dinoflagellaten voor oceaanverzuring in het verleden

Recentelijker is hij begonnen met de biogeologie van een belangrijke maar nog niet zo goed bestudeerde groep van mariene protisten, dinoflagellaten. De biogeochemie van dinoflagellaten en hun fossiele resten (dinocysten) is afhankelijk van de CO2 concentratie en de pH van het zeewater. “Deze relatie willen we ontwikkelen tot een methode om de mariene koolstofcyclus en de verzuring van de oceanen in het geologische verleden te reconstrueren.”


 

Leeropdracht
Paleoceanografie
Oratiedatum
29-06-2015