Met voetbalcommentaar kan je poëzie maken

Voetbalcommentaar leent zich bij uitstek voor de dichtvorm ‘flarf’: een gedicht waarbij verschillende bestaande tekstfragmenten worden samengevoegd tot een nieuw geheel. Literatuurwetenschapper dr. Kila van der Starre vertelt bij Radioprogramma De Taalstaat over voetbalflarfgedichten.

Voetbalflarfgedichten

De ‘flarf’ is rond 2001 bedacht door de Amerikaanse dichter Sullivan, die hiervoor twee willekeurige woorden intypte in Google en een gedicht maakte van de zoekresultaten. “Hij zegt zelf dat hij niet meer weet waar het woord flarf vandaan komt, maar het is een heerlijk woord,” aldus Van der Starre. Naast zoekresultaten op Google leent ook voetbalcommentaar zich uitstekend uit voor het maken van flarfgedichten. “Ik vind het zelf altijd leuk om voetbalflarfgedichten te maken die niks met voetbal te maken hebben. Ik probeer er een ander onderwerp aan te geven zonder zelf iets toe te voegen.” Dankzij de metaforen die commentatoren vaak gebruiken, kunnen de flarfgedichten gaan over oorlog, seks of de agrarische sector, ondanks de originele context waarin de tekst is uitgesproken.

Ready-made

Het lijkt misschien wat makkelijk: flarden tekst samenvoegen en het dan een gedicht noemen. Maar flarfen zijn volgens Van der Starre weldegelijk poëzie: “poëtische technieken zitten in al ons taalgebruik. Je kan poëzie uit alle taal halen.” Dit lijkt op het concept ‘ready-made’, wat je ook in de beeldende kunst hebt. “Zet bijvoorbeeld een urinoir in een museum en het is kunst. Dat kan je dus ook in poëzie doen.”