Geert Buelens in de media met nieuwe boek ‘Wat we toen al wisten’
Het op 20 januari 2022 verschenen boek Wat we toen al wisten: de vergeten groene geschiedenis van 1972 van hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde Geert Buelens krijgt veel media-aandacht. Een overzicht.
Plastic
In 1972 luidde de Club van Rome de alarmbel over het milieu. Bijna vijftig jaar later verdiepte Buelens zich voor 'Wat we toen al wisten' in dat ene jaar en in wat we toen al wisten over het uitwonen van de wereld, wat we ervan hebben geleerd – en wat niet. Wat hem het meest verbaasde was wat ze toen al wisten over plastic, vertelt hij aan de NRC. Toen al werd er plastic in de ingewanden van vissen gevonden.
Computermodellen
Over de Club van Rome zegt hij: “Het kwam niet van hippies, maar van een gezelschap van industriëlen en wetenschappers, dat gaf het een soort respectabiliteit. Dat het met behulp van de computer was opgesteld was iets nieuws en heeft ook een rol gespeeld. Op een naïeve manier, want de kwaliteit van de uitkomst van computermodellen hangt af van de data en van het programma. Op beide was veel aan te merken.”
“IC’s van de aarde liggen al jaren vol”
Op het rapport 'Grenzen aan de groei' kwam veel kritiek en dat was volgens Buelens lang niet altijd terecht. Hij vindt dat het belangrijkste inzicht van de Club van Rome was dat er niet één probleem is, maar een netwerk van problematische systemen, van op elkaar inwerkende elementen. De mentaliteit van mensen moet daarom veranderen: “de IC’s van de aarde liggen al jaren overvol. En die gaan alleen maar overvoller raken. Of moet eerst Den Haag overstromen? Nu was het ‘maar’ Limburg.”
Grotere ravage voorkomen
Er moet hard worden ingegrepen, maar of dat gaat gebeuren is maar de vraag. Niet alleen in Nederland gaat het traag. Ook de Verenigde Staten blijven bijvoorbeeld achter en daarmee de druk op andere landen. Gezamenlijke inzet moet de kans op een nog grotere ravage voorkomen en daarvoor moeten we strijden. “Ik ben absoluut activistischer geworden door het schrijven van dit boek. Mensen in een luxepositie zoals ik moeten zich engageren.”