Brucella canis in Nederland

Sinds 2016 is bij diverse honden afkomstig uit Oost-Europa een besmetting met Brucella canis aangetoond. Tot dan toe was deze Infectieziekte, die ook op mensen kan worden overgedragen, nooit in Nederland aangetroffen bij honden. Deze bevindingen hebben geleid tot enkele initiatieven, onder andere het inschatten van het risico voor mens en dier.

Brucellose komt wereldwijd voor, maar verscheidene landen in Noord- en West-Europa, Canada, Japan, Australië en Nieuw-Zeeland worden verondersteld vrij te zijn van deze bacterie (10). Brucella canis komt endemisch voor op het Amerikaanse continent, in Azië en Afrika (2). Nederland is in 1999 door de Europese Unie officieel vrij verklaard van Brucella abortus (runderbrucellose) (1999/46/EG). Nederland is voor de OIE historisch vrij voor Brucella melitensis (Maltakoorts). Voor Brucella suis is Nederland voor de OIE vrij sinds 1973. Brucellose behoort voor alle zoogdieren tot de lijst van aangifteplichtige dierziekten. Een hond uit het buitenland met klinische verschijnselen van fertiliteitsorganen en/of een hond met een positieve serologie of kweek voor Brucella spp. moet aan de NVWA worden gemeld aan de NVWA door de dierenarts, houder en/of het laboratorium die de diagnostiek heeft gedaan. Er zijn in Nederland bestrijdingsmaatregelen bepaald voor de volgende diersoorten: rund, schaap, geit, varken, herten en kameelachtigen. Voor andere diersoorten, waaronder de hond, zijn nog geen bestrijdingsmaatregelen beschreven in de regelgeving. Wanneer een casus van B. canis bij een hond bij de NVWA gemeld wordt, zal de NVWA in overleg met de meldende dierenarts en de beide Ministeries (LNV en VWS) de afhandeling van de melding bespreken en bepalen naar gelang de individuele situatie.

Dit artikel is mede geschreven door Dr. E.M. (Els) Broens, Drs. M.A.M. (Marloes) van Dijk, Prof. dr. B.P. (Bjorn) Meij en Dr. N. (Nicole) Willems.

Het volledige artikel is verschenen in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde in januari 2019.