Promotie Xiaokun Jiang: Salafisme in China

Op dinsdag 10 juni verdedigt Xiaokun Jiang zijn proefschrift ‘Salafism in China and Chinese Salafis in Contemporary China and Malaysia’. In zijn proefschrift onderzoekt Jiang de ontwikkeling van het salafisme (een stroming binnen de soennitische islam) in China en Maleisië.

Salafisme in China en Maleisië

In de afgelopen decennia is het salafisme een belangrijk onderwerp geworden in de wereldwijde discussie over de islam, maar de ervaringen van Chinese salafisten zijn grotendeels onderbelicht gebleven. Jiang werpt nieuw licht op de ontwikkeling van het salafisme in China en Maleisië en biedt daarmee een nieuw perspectief op de wereldwijde salafistische beweging.

Jiang schetst hoe Chinese moslims aan het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw in aanraking kwamen met het salafisme, eerst via hervormingsnetwerken en later via nauwere banden met Saoedi-Arabië. Na de Culturele Revolutie (1966-1976) kende het salafisme een heropleving onder Chinese moslims. Dat leidde tot het ontstaan van aparte gemeenschappen die streven naar het herstel van de praktijken van de eerste generaties moslims.

Het wereldwijde salafistische netwerk en de Chinese context

Op basis van uitgebreid veldonderzoek en analyse van religieuze teksten brengt Jiang de verspreiding van salafistische denkbeelden in China in kaart. Hij onderzoekt hoe Chinese salafisten hun trouw aan het geloof combineren met de realiteit van het leven onder een seculiere en vaak restrictieve staat. Ook belicht hij de uiteenlopende theologische en sociale opvattingen binnen het Chinese salafisme.

Door Chinese salafisten binnen zowel het wereldwijde salafistische netwerk als de unieke Chinese context te plaatsen, vult Jiangs onderzoek een lacune in de studie van de hedendaagse islam. Het biedt een genuanceerd, historisch onderbouwd en rijk gedetailleerd beeld van een religieuze beweging die buiten haar kerngebieden vaak verkeerd begrepen wordt.