Promotie: Smallholders’ experiences with inclusive agribusiness models in Mozambique From Inclusion to Embedded Autonomy

Inclusieve agribusinessmodellen zijn populair geworden als oplossing voor armoede en voedselonzekerheid, met name onder kleinschalige boeren in Afrika. Deze modellen streven ernaar om lage-inkomensgroepen in waardeketens te integreren, terwijl de levensvatbaarheid van het bedrijf behouden blijft. Er is echter nog steeds discussie over de effectiviteit ervan. Voorstanders beweren dat deze modellen risico's voor kleine boeren kunnen verminderen en inclusiviteit kunnen bevorderen, wat leidt tot verbeteringen in eigendomsrechten, besluitvorming en inkomsten. Critici stellen daarentegen dat deze modellen armoede mogelijk niet effectief aanpakken en dat boeren vast kunnen blijven zitten in cycli van lage productiviteit en ongelijkheid.

Deze dissertatie richt zich op de vraag hoe inclusieve productiemodellen de levensomstandigheden van kleine boeren op lange termijn kunnen verbeteren en onderzoekt de spanning tussen de autonomie van kleine boeren en hun ingebedheid in agribusinesses. Door het concept "ingebedde autonomie" uit ontwikkelingsstudies te gebruiken, onderzoekt het onderzoek hoe de belangen van kleine boeren overeenkomen met die van agribusinessen. Aan de hand van casestudies in de suikerriet- en sojaboonsectoren in Mozambique worden de uitdagingen, voordelen en dynamiek van inclusie onderzocht.

De bevindingen suggereren dat, hoewel inclusieve modellen potentieel hebben, ze vaak bredere sociale en milieueffecten over het hoofd zien, wat de autonomie van kleine boeren in gevaar brengt. Om inclusie succesvol te maken, moet economische integratie in balans zijn met de uiteenlopende behoeften en aspiraties van boeren, waarbij hun vrijheid en ondersteuning centraal staan. Het onderzoek benadrukt de noodzaak van holistische benaderingen en verder onderzoek om inclusieve modellen te ontwerpen die leiden tot duurzame verbeteringen voor kleine boeren.