Promotie: Investigating the pathophysiology and potential therapeutic approaches for nephropathic cystinosis

Nefropathische cystinose is een autosomaal-recessieve monogenetische nieraandoening die wordt gekenmerkt door ophoping van het aminozuur-dimeer cystine in de lysosomen van alle lichaamscellen, wat leidt tot orgaanschade waar vooral de nieren gevoelig voor zijn. Deze aandoening wordt veroorzaakt door pathogene mutaties in het CTNS-gen. Dit gen codeert voor het lysosomale transporteiwit cystinosine die het cystine vanuit de lysosomen naar het cytoplasma vervoert.

Patiënten met nefropathische cystinose ontwikkelen meestal binnen 6 maanden na geboorte al symptomen van het renaal Fanconisyndroom en nierfalen voor hun 12e levensjaar. De basis voor de behandeling van cystinose is een levenslange therapie met cysteamine om de ophoping van cystine tegen te gaan. Hoewel cysteamine de lysosomale cystine-concentraties efficiënt verlaagt en een aantal klinische parameters verbetert, heeft deze behandeling geen effect op de ontwikkeling van het renaal Fanconisyndroom en kan het geneesmiddel ook het verlies in nierfunctie niet voorkomen. Dit suggereert dat andere pathologische processen betrokken zijn bij het ziektebeeld die mogelijk geen direct verband houden met de cystine-stapeling.

Het doel van dit onderzoek was om de processen die een rol spelen bij de ontwikkeling van nierfalen op cellulair en moleculair niveau in kaart te brengen en nieuwe therapeutische aangrijpingspunten te identificeren waarop interventies getest kunnen worden die de behandeling van cystinosepatiënten kan verbeteren.