Hermant doet dit aan de hand van de casus van Esther Brandeau/Jacques La Fargue, een van de eerste Joden in Canada, die ze op basis van culturele analyse, archiefonderzoek en performance leest op een queer, feministische en dekoloniale wijze.

Esther Brandeau arriveerde in 1738 in Canada door zich uit te geven voor een christelijke man, na jaren in Frankrijk gewerkt te hebben, ook vaak als man. De historische heropvoeringen van de auteur geven een meeromvattend begrip van lichaam, herinnering, en historische kennis; zetten archieven neer als uitbeeldingen van kennis; en verheffen performance tot een manier van historisch onderzoek.

Dit proefschrift gebruikt uiteenlopende onderzoeksmethoden en intervenieert zo in de hiërarchieën van kennisproductie, belicht de continuïteit tussen verleden en heden in het culturele archief, en laat een dekoloniale ethiek zien waarin het subject tegemoetgekomen wordt in plaats van gevangen, door zijn 'queer-verstorend potentieel' te benadrukken.