Promotie Andrea Peverelli: Computationele analyse van patronen in Neolatijns drama

Op maandag 2 juni verdedigt Andrea Peverelli zijn proefschrift ‘Authorial Framework and the Problem of Style through a Computational Analysis of Neo-Latin Drama’. In dit proefschrift onderzoekt Peverelli hoe vroegmoderne toneelschrijvers het Latijn gebruikten om drama te schrijven en te verspreiden door heel Europa.

Neolatijnse toneelstukken

Van de vijftiende tot de achttiende eeuw werden duizenden Latijnse toneelstukken opgevoerd op scholen en universiteiten. Ze vormden een rijke, maar vaak onderbelichte literaire traditie. Deze toneelstukken weerspiegelden de culturele en religieuze achtergronden van hun auteurs en werden beïnvloed door eerdere werken, met name die van klassieke Latijnse toneelschrijvers.

Peverelli analyseert patronen in de stijl, taal en thematiek van deze Neolatijnse toneelstukken. Hij combineert traditionele literaire analyse met moderne digitale methoden en onderzoekt hoe toneelschrijvers eerdere werken imiteerden, hoe hun schrijfstijl in de loop der tijd veranderde en hoe religieuze verschillen invloed hadden op de manier waarop verhalen werden verteld. Door computationele technieken toe te passen op een grote verzameling toneelstukken brengt hij zowel algemene stilistische trends als onverwachte verbanden tussen teksten aan het licht.

Een onderling verbonden toneeltraditie

Peverelli laat zien dat Neolatijnse toneelschrijvers klassieke modellen zorgvuldig aanpasten terwijl ze hun eigen stem ontwikkelden. Met behulp van digitale analyse identificeert hij toneelstukken met vergelijkbare stilistische kenmerken, beïnvloed door tijdsperiode, geografische locatie en religieuze achtergrond. Hij toont aan dat het Europese netwerk van Neolatijns drama onderling verweven was: toneelschrijvers uit verschillende landen lieten zich door elkaar inspireren en reageerden op elkaars werk, soms zelfs over confessionele grenzen heen.

Een voorbeeld van deze onderlinge verbondenheid is hoe katholieke en protestantse toneelschrijvers vergelijkbare thema’s behandelden, maar deze op een eigen stilistische manier tot uitdrukking brachten. Door digitale tools toe te passen op historische literatuur werpt Peverelli nieuw licht op de ontwikkeling van vroegmodern drama over nationale en culturele grenzen heen. Zijn onderzoek biedt een vernieuwende manier om deze vergeten literaire traditie op grote schaal te bestuderen.