Patiënten met hersenletsel gebruiken de buitenwereld als geheugensteun

Hoe gebruiken patiënten met hersenletsel hun werkgeheugen in interactie met de buitenwereld? Onthouden patiënten informatie, of kijken zij juist terug naar hun externe geheugensteuntje? Hoe verschilt dit gedrag van gezonde controles? En voorspellen traditionele geheugencapaciteitstaken dit gedrag? 

Mensen die geheugenproblemen ervaren na hersenletsel kijken vaker terug naar informatie in de buitenwereld dan mensen zonder geheugenproblemen. Door de buitenwereld als geheugensteun te gebruiken, kunnen mensen de moeite die het kost om zelf dingen te onhouden verminderen. Terugkijken is dus een strategie om het werkgeheugen te ontlasten. Interessant is dat capaciteitsscores op traditionele geheugentaken dit strategische gedrag wél voorspellen, maar níet het hele verhaal vertellen. In andere woorden: hoe meer iemand kón onthouden, hoe minder werd teruggekeken en hoe meer daadwerkelijk wérd onthouden. Maar vrijwel niemand onthield zoveel als die zou kunnen.